تأثیر تمرین های تعادلی بر افسردگی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پارکینسون

 هدف از پژوهش حاضر به­کارگیری تمرین­های تعادلی در جهت کاهش افسردگی و افزایش کیفیت زندگی بیمارانی است که حملات پارکینسونی آنها با وجود مصرف دارو کنترل نمی­شود. پژوهش حاضر از نوع نیمه­تجربی و پیش­آزمون ـ پس آزمون با گروه کنترل است. 20 مرد مبتلا به پارکینسون به­صورت هدفمند و داوطلبانه انتخاب و به­طور تصادفی در دو گروه آزمایشی (10 نفر) و کنترل (10 نفر) قرار گرفتند. آزمودنی­های گروه تمرینی علاوه بر درمان­های دارویی به­مدت 12 هفته، هر هفته سه جلسة 60 دقیقه­ای نیز به انجام تمرین­های تعادلی پرداختند؛ درحالی­که بیماران گروه کنترل در این مدت جز درمان­های دارویی، هیچ فعالیت بدنی را تجربه نکردند. در ابتدا و انتهای این دوره، افسردگی و کیفیت زندگی بیماران به­ترتیب با پرسش­نامة افسردگی بک و پرسش­نامة کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پارکینسون ارزیابی شد. نتایج نشان داد، افسردگی در گروه تجربی به­شکل معناداری نسبت به پیش از دورة تمرینی کاهش یافت؛ درحالی­که در گروه کنترل، تغییر معناداری مشاهده نشد. همچنین کیفیت زندگی در تمامی ابعاد در گروه تجربی بهبود یافت درحالی­که در گروه کنترل تغییر معناداری مشاهده نشد. نتایج پژوهش نشان داد که ورزش­های تعادلی به­عنوان یک روش درمانی مفید و مؤثر می­تواند در جهت بهبود افسردگی و به­دنبال آن بهبود در عملکرد زندگی روزانه وکیفیت زندگی بیماران پارکینسون مورد استفاده قرار گیرد.