تأثیر تمرین تناوبی هوازی با شدت بالا بر آنژیوژنز بافت چربی در موش‌های صحرایی تغذیه‌شده با رژیم غذایی پرچرب

هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر تمرین تناوبی با شدت بالا بر مورفولوژی و آنژیوژنز بافت چربی احشایی، در موش‌های صحرایی تغذیه‌‌شده با غذای پرچرب بود. تعداد 20 سر رت نر از نژاد ویستار با دامنة سنی چهار تا شش هفته و میانگین وزنی 73/3 ± 2/176 گرم، براساس همگن‌سازی وزنی ابتدا به دو گروه تغذیه با غذای نرمال و غذای پرچرب (10 سر در هر گروه) تقسیم شدند. پس از 10 هفته، دوباره هریک ازگروه‌ها به دو گروه مجزا (کنترل و تمرین) تقسیم شدند (پنج سر در هر گروه). گروه‌های تمرینی برای 10 هفته (پنج روز در هفته) تمرین تناوبی هوازی با شدت بالا را روی نوار گردان انجام دادند. حجم سلول چربی با روش استریولوژی و همچنین، چگالی مویرگی بافت چربی با روش ایمنوفلورسانس ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که رژیم غذایی پرچرب منجر به افزایش معنادار وزن بدن (P < 0.001)، وزن بافت چربی(P < 0.001)،متوسط حجم سلول‌های چربی (P < 0.001)، گلوکز پلاسمایی (P < 0.001) و کاهش چگالی مویرگی    (P < 0.001) نسبت به رژیم غذایی نرمال می‌شود. همچنین، تمرین تناوبی با شدت بالا موجب کاهش معنا‌دار وزن بدن (P < 0.001)،وزن بافت چربی (P < 0.001)، حجم متوسط سلول‌های چربی (P < 0.001)، گلوکز پلاسما (P = 0.01)، انسولین (P = 0.003) و شاخص مقاومت انسولینی (P = 0.002) نسبت به رژیم غذایی به‌تنهایی می‌شود. به‌علاوه، آنژیوژنز بافت چربی در گروه تمرین + غذای پرچرب در مقایسه با گروه‌غذای پرچرب، به‌طور معنا‌داری بیشـتـر است (P < 0.001).نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تمرین تناوبی با شدت بالا موجب کاهش وزن بدن و وزن بافت چربی، ازطریق افزایش آنژیوژنز و کاهش حجم سلول‌های چربی می‌شود که با بهبود هومئوستاز گلوکز همراه است.