تأثیر برنامه هوازی و بی‌هوازی بر تغییرات سطوح پلاسمایی هورمون واسپین در موش‌های صحرایی ماده

چکیده زمینه و هدف: هورمون واسپین، آدیپوکین‌ جدیدی از ‌بافت چربی می‌باشد که تغییرات متابولیکی ناشی از آن‌ تأثیر مهمی بر بافت چربی، عضله، کبد و التهاب دارد. هدف از این پژوهش تأثیر دو نوع برنامه هوازی و بی‌هوازی بر تغییرات سطوح پلاسمایی هورمون واسپین در موش‌های ماده نژاد اسپراگوداولی بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی 55 سر موش انتخاب و به روش تصادفی به دو گروه تجربی (هوازی و بی‌هوازی) و گروه پیش‌آزمون تقسیم شدند. آزمودنی‌های گروه آزمایش به مدت هشت هفته به فعالیت هوازی و بی‌هوازی پرداختند. از 15 سر موش برای اندازه‌گیری پیش آزمون در ابتدای پژوهش و از 40 سر برای اندازه‌گیری پس آزمون در انتهای پژوهش نمونه‌خونی گرفته شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های تی همبسته و تی مستقل تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد به دنبال هشت هفته تمرین‌های هوازی و بی‌هوازی، تفاوت معنی‌داری در سطوح واسپین رخ داد (0001/0p=). از طرف دیگر، تفاوت معنی‌داری بین میزان سطوح پلاسمایی واسپین در گروه‌های تمرین هوازی و بی‌هوازی مشاهده نشد(47/0p=). نتیجه‌گیری: با توجه به کاهش هورمون واسپین به نظر می‌رسد تغییرات سطوح واسپین تحت تأثیر نوع فعالیت ورزشی قرار ندارد و با توجه به اهمیت کاهش واسپین در پیشگیری از بیماری‌های مرتبط با اختلالات متابولیکی، هر دو نوع برنامه‌های ورزشی (هوازی و بی‌هوازی) را می‌توان به عنوان یک عامل پیشگیری مهم برای بیماری‌های مختلف توصیه کرد.