تأثیر انجام لمس درمانی به وسیله مادر بر شاخص‌های تن‌سنجی نوزاد نارس

مقدمه و هدف: تأثیر اجرای لمس درمانی بر وزن‌گیری نوزادان، در مطالعه‌های متعددی بررسی شده است، در حالی که تأثیر اجرای لمس به وسیله مادر بر وزن و سایر شاخص‌های تن‌سنجی نوزاد، کمتر مورد توجه بوده است. هدف از این مطالعه بررسی انجام لمس درمانی به وسیله مادر بر شاخص‌های تن‌سنجی نوزاد بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی دو سو کور که در سال 1389 در دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد، تعداد 60 نوزاد نارس ترخیص شده از بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان، به روش تخصیص تصادفی به طور مساوی به دو گروه آزمون و کنترل تقسیم شدند. با انجام لمس در حضور مادر، چگونگی اجرای آن به مادران آموزش داده شد، هم‌چنین کتابچه‌های آموزشی در زمینه مراحل انجام لمس در اختیار آنان قرار گرفت. لمس در منزل 3 نوبت در روز هر بار به مدت 20 دقیقه، تا تکمیل سن جنینی (40 هفته بارداری) به وسیله مادر بر روی نوزادان گروه آزمون انجام می‌شد. در هر دو گروه وزن و قد نوزادان و دور سر و سینه قبل از ترخیص و پس از تکمیل سن جنینی (40 هفتگی) اندازه‌گیری شد. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های آماری کولموگروف اسمیرنوف ، من ویتنی، تی مستقل، کای دو و فیشر تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: مادران دو گروه از نظر میانگین سن، نوع زایمان، میزان تحصیلات، شغل و وضعیت اقتصادی، هم چنین وزن، جنس و سایر مشخصات نوزادی تفاوت معنی‌داری نداشتند. در انتهای مداخله در دو گروه، تفاوت معنی‌داری در میانگین دور سر، سینه و قد نوزادان مشاهده نشد، اما میانگین وزن نوزادان در گروه آزمون به طور معنی‌داری بیشتر از نوزادان گروه کنترل بود (به ترتیب 3/270 ± 3373 و6/372 ± 2905 گرم و 04/0 p= ). نتیجه‌گیری: از میان شاخص‌های تن‌سنجی، لمس درمانی بر افزایش وزن نوزادان، نارس تأثیر معنی‌داری داشت، که احتمالاً می‌‌‌تواند به دلیل سرعت وزن گیری نوزادان در مقایسه با سرعت رشد دیگر شاخص‌ها از جمله دور سر، سینه و قد نوزاد باشد.