تأثیریک دوره تمرینات هوازی بر میزان ﻋﺎﻣﻞ ﻧﻮروﺗﺮوﻓﻴﻚ ﻣﺸﺘﻖ از ﻣﻐﺰ و میزان توجه و تمرکز زنان سالمند

هدف از این پژوهش تأثیریک دوره تمرینات هوازی بر میزان ﻋﺎﻣﻞ ﻧﻮروﺗﺮوﻓﻴﻚ ﻣﺸﺘﻖ از ﻣﻐﺰ (BDNF) و میزان توجه و تمرکز زنان سالمند بود. در این پژوهش نیمه‌تجربی، 19 زن سالمند با میانگین سن 2/4±3/58 به‌طور تصادفی به دو گروه تجربی (10=n) و کنترل(9=n) تقسیم شدند. از همة آزمودنی‌ها 24 ساعت قبل از شروع تمرین و 24 ساعت پس از پایان دورة آزمون، به‌صورت ناشتا خون‌گرفته شد. داده‌ها با استفاده از آزمون توجه و تمرکز وینا (COG) جمع‏آوری شدند. مؤلفه‌های آزمون شامل تعداد انتخاب‏های صحیح، تعداد انصراف صحیح (شاخص سرعت پردازش در توجه)، میانگین زمان انتخاب صحیح (شاخص تمرکز) و میانگین زمان انصراف صحیح (توجه انتخابی) به آزمون‌ها بود. گروه‌ تجربی به مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسه تمرین هوازی به‌مدت 45-30 دقیقه با شدت 55-40 درصد ضربان قلب بیشینه تمرینات هوازی داشتند. گروه تمرینی در قیاس با گروه مرجع (نورم)، رتبة درصدی 87 را در پس‏آزمون احراز کرد. این در حالی بود که گروه کنترل رتبة درصدی 34 را احراز کرد. نتایج پژوهش نشان داد شاخص‏های سرعت پردازش (P=0.001)، توجه انتخابی(P=0.001) و شاخص تمرکز (P=0.001) بهبود معنی‏داری یافت. ازآنجاکه ارتباط مستقیمی بین سطح BDNF و تمرینات هوازی وجود دارد و از طرفی تأثیر BDNF بر ویژگی‌های شناختی روشن است، بنابراین تمرین هوازی با شدت متوسط می‌تواند زمینة بهبود ویژگی‌های روانی حرکتی همچون توجه و تمرکز را مهیا کند.