بهینه سازی ارگانوژنز نابجا به شیوه‌ی یک و دو مرحله‌ای جهت انتقال ژن به روش آگروباکتریوم به گیاه سیب زمینی (Solanum tuberosum L.)

سابقه و هدف: سیستم‌های گیاهی دارای پتانسیل‌های بالایی در تولید ایمن، اقتصادی، ارزان و در مقیاس زیاد زیست داروها هستند. گیاه سیب زمینی یک بیورآکتور مناسب و گزینه‌ی بسیار خوبی برای دستورزی‌های ژنتیکی است. باززایی سریع و موثر، اولین و مهم ترین نیاز پس از تراریخت سازی ریز نمونه هاست. مواد و روش‌ها: پس از بررسی محیط‌های کشت یک و دو مرحله‌ای مختلف و محاسبه‌ی درصد باززایی نوساقه از ریز نمونه‌های میان گرهی ارقام دزیره، اگریا و مارفونای گیاه سیب زمینی، بهترین محیط‌های کشت یک و دو مرحله‌ای برای هر یک از این ارقام معرفی و ژن پروانسولین انسانی به روش انتقال به وسیله‌ی Agrobacterium tumefaciens به ژنوم هسته‌ای این گیاه منتقل شد. یافته‌ها :میزان هورمون‌های زآتین ریبوزاید، نفتالن استیک اسید و جیبرلیک اسید مورد نیاز برای حصول حداکثر باززایی در محیط های مرحله‌ی اول کشت دو مرحله ای در ارقام دزیره، اگریا و مارفونا به ترتیب (3، 1/0، 02/0)، (3، 1/0، 02/0) و (5/3، 1/0، 02/0) و در محیط های کشت یک مرحله ای به ترتیب (4، 02/0، 05/0)، (3، 02/0، 05/0) و (4، 02/0، 05/0) میلی گرم در لیتر به دست آمد. در محیط‌های کشت مرحله دوم دو مرحله ای نیز میزان هورمون زآتین ریبوزاید و نفتالن استیک اسید به ترتیب به بیست در صد کمتر و یک دهم مقدار مورد استفاده در محیط‌های کشت مرحله‌ی اول کاهش یافت. بررسی گیاهان تراریخت در سه سطح DNA)، RNA و پروتئین( انجام شد. نتیجه‌گیری: بهینه سازی ارگانوژنز نابجا در گیاه سیب زمینی (ارقام دزیره، اگریا و مارفونا) می‌تواند در زمینه‌های مختلف از جمله انتقال ژن‌های گوناگون به این ارقام مورد استفاده‌ی سایر محققین قرار گیرد.