بهره‌گیری از مدل سرشتی توزیع بزرگا برای گسل شمال تبریز در مطالعات تحلیل‌خطر و تأثیرات آن در برآورد پارامتر‌ شتاب و منحنی خطر زمین‌لرزه

با توجه به اهمیت مقادیر شتاب در دوره بازگشت‌های بلندمدت و تأثیر آن در طراحی طیف ویژه ساختگاه، انتخاب مناسب توابع توزیع بزرگا برای چشمه‌های لرزه‌ای مهم بوده و تأثیر قابل‌توجهی در نتیجه تحلیل‌خطر لرزه­ای دارد. در گستره شمال‌غرب ایران، گسل شمال تبریز به‌دلیل خصوصیات لرزه‌خیزی منحصربه‌فرد و تاریخچه جنبش آن از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و با توجه به مطالعات دیرینه لرزه‌خیزی صورت گرفته و بررسی رفتار این سامانه گسلی، احتمال لغزش سرشتی در بخش میانی آن تأیید شده است. حال اگر این سامانه گسلی رفتاری سرشتی داشته باشد، با انتخاب مدل سرشتی توزیع بزرگا برای محدوده میانی گسل، تحلیل‌خطر زمین‌لرزه به روش احتمالاتی انجام‌شده و نتایج بررسی شده است. تأثیرات انتخاب این مدل از توزیع بزرگا بر مقادیر پارامتر شتاب جنبش نیرومند زمین در دوره بازگشت‌های مختلف بررسی شده است. در نتایج تحلیل‌خطر، با در نظر گرفتن مدل سرشتی برای این بخش از گسل شمال تبریز، نقشه مناطق هم شتاب برای سنگ‌بستر با 5 درصد میرایی برای مؤلفه افقی تهیه شده و مقدار آن برای محدوده شهر تبریز در دوره بازگشت 475 سال از g 28/0 تا g 5/0 متغیر می‌باشد. همچنین پارامتر شتاب حاصل از جنبش زمین برای محدوده گسلی شمال تبریز با دو مدل توزیع بزرگای نمایی و سرشتی، در دوره بازگشت‌های بلندمدت و کوتاه‌مدت محاسبه و مقایسه شده است. شتاب حاصل از انتخاب مدل سرشتی توزیع بزرگا برای این بخش از گسل، در دوره بازگشت‌های بلندمدت بیشتر از مدل نمایی بوده و برعکس، برای دوره بازگشت‌های کوتاه‌مدت کمتر می‌باشد.