بررسی پیش‌بینی کننده‌های شناختی- اجتماعی سازگاری با دانشگاه در دانشجویان سال اول

مطالعة حاضر با هدف بررسی پیش‌بینی کننده‌های شناختی- اجتماعی سازگاری با دانشگاه در دانشجویان سال اول انجام شد. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی (الگویابی علّی) بود. جامعة آماری پژوهش حاضر شامل همة دانشجویان تازه‌وارد مقطع کارشناسی دانشگاه ارومیه در سال تحصیلی93-92 بود. با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای 330 نفر (187 دختر و 143 پسر) انتخاب شدند و به پرسش‌نامه‌های حمایت‌های محیطی، انتظارات خودکارآمدی، انتظارات پی‌آمد، پیشرفت هدف و پرسش‌نامه سازگاری با دانشگاه پاسخ دادند. داده‌ها با روش الگویابی معادلات ساختاری تحلیل گردید. نتایج به دست آمده نشان دادند که داده‌های به‌دست آمده برازش مناسبی با مدل تئوریکی شناختی اجتماعی دارد و مدل مورد نظر در نمونة اخیر مدلی روا و معتبر است. بررسی ضرایب مسیر نشان داد که تمام مسیرهای علّی به طرف سازگاری با دانشگاه مثبت و معنا‌دار هستند. در این میان از بین متغیرهای آزمون شده در مدل، متغیر منابع و حمایت‌های محیطی بهتر و نیرومندتر از سایر متغیرها قادر به پیش‌بینی و سازگاری دانشجویان با دانشگاه است و می‌توان از آن برای ارتقای سطح سلامت روان و بهزیستی دانشجویان بهره گرفت.