بررسی و تحلیل ارتباط مصرف گیاهان دارویی با اقلیم های مختلف در ایران

مقدمه و هدف: بررسی روابط متقابل انسان با طبیعت ازجنبه مصرف گیاهان دارویی، که ازدیدگاه پزشکی پاسخ به شدت مشکلات محیطی و ازدیدگاه منابع طبیعی ضرورت حفاظت و نظارت در بهره‌برداری رویشگاه‌های طبیعی را تبیین می‌کند، نیازمند دستیابی به اطلاعات و بینش عینی ازوضعیت جوامع ساکن در نواحی اقلیمی مختلف ایران است که بااستفاده ازتحقیقات اجتماعی بدست می‌آید. مواد و روش: به‌این منظور تحقیق حاضر به‌روش پرسشنامه‌ای انجام گرفت. به‌منظورکسب اطلاعات و چگونگی ازمصرف گیاهان دارویی پرسشنامه‌ها کلیه اعضای خانواده دانشجویان مقیم دانشگاه صنعتی اصفهان رامورد سئوال قرار داد. اندازه جامعه آماری 682 نفر تعیین و درمجموع 1047 پرسشنامه تکمیل و مقایسه نظرات گروه‌های آماری، بوسیله آزمون تجزیه واریانس یکطرفه ( ANOVA ) انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد نسبت مصرف کنندگان گیاهان دارویی درمناطق سردسیر بیشترین و درمناطق معتدل کمترین مقدار بود ( به ترتیب 6/75 و 5/66 درصد). همچنین ساکنان مناطق سردسیر به‌طور عمده گیاهان دارویی رابه شکل دم کرده و درمناطق گرمسیر به صورت عرقیجات استفاده می‌کنند. از مقایسه منابع تهیه گیاهان دارویی نیز مشخص گردید که در مناطق سردسیر طبیعت و در مناطق گرمسیر عطاری‌ها مهم‌ترین منابع تامین گیاهان دارویی برای ساکنین این مناطق هستند. نتیجه گیری: بدین ترتیب به‌نظر می‌رسد شرایط اقلیمی سرد مشکلات بیشتری را‌برای ساکنین این مناطق درپی دارد. میزان وابستگی زیاد به طبیعت و برداشت بیش ازحد از رویشگاه‌های گیاهان دارویی در اقالیم سرد، تهدیدی جدی برای تخریب رویشگاه‌ها به عنوان مهم‌ترین منبع تهیه گیاهان دارویی به‌شمار می‌رود و توجه به بهره‌برداری صحیح بر مبنای روش‌های علمی، زراعی کردن گیاهان دارویی به‌منظور حفظ ذخایر ژنتیکی و بهره‌برداری پایدار امری اجتناب ناپذیر است.