بررسی وضعیت و شدت بروز سیتوکراتین 10 و 19 به روش رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی در ادنتوژنیک کراتوسیست (OKC) و مقایسه آن با کیست دنتی ژروس و فولیکول دندانی

سابقه و هدف: ‌ادنتوژنیک کراتوسیت(OKC) و کیست دنتی، دو کیست تکاملی ادنتوژنیک هستند که فک ها را درگیر می کنند. OKC پتانسیل رشدی بالائی داشته و دارای میزان عود زیادی است درحالیکه علائم بالینی کمتری از خود نشان می دهد. هدف از این مطالعه تشخیص OKC و کیست دنتی ژورس و افتراق آنها بر مبنای الگوی ایمونوهیستوشیمی با استفاده از سیتوکراتین های 10 و 19 با روش بیوتین - استرپتوویدین می باشد. مواد و روش ها: ‌در این مطالعه 60 نمونه بلوک پارافینه شامل 20 مورد OKC ، 20 مورد کیست دنتی ژروس و 20 مورد فولیکول دندان انتخاب شده و پس از برش زدن، رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی با استفاده از سیتوکراتین های 10 و 19 انجام گردید. سپس اسلایدهای تهیه شده فوق بصورت کیفی و کمی در زیر میکروسکوپ مورد مطالعه قرار گرفت. در این مرحله اسلایدهای رنگ آمیزی شده فوق بر اساس شدت و وضعیت رنگ آمیزی در لایه های مختلف پوشش در OKC، کیست دنتی ژروس و فولیکول دندانی (با بزرگ نمائی 10) ارزیابی شد. یافته ها: بروز سیتوکراتین های 10 و 19 در OKC و کیست دنتی ژروس دیده شد. سیتوکراتین 10 بیشتر در OKC و سیتوکراتین 19 بیشتر در کیست دنتی ژروس مشاهده گردید. هر دوی این سیتوکراتین ها معمولا در نیمه فوقانی پوشش کیست های فوق دیده شدند و تنها در یک مورد بروز سیتوکراتین 19 در فولیکول دندانی دیده شد، ولی بروز سیتوکراتین 10 در این بافت دیده نشد. شدت بروز سیتوکراتین های فوق نیز تقریباً در تمامی مواردی که رنگ آمیزی مثبت بود یکسان بود. نتیجه گیری: سیتوکراتین 10 برای OKC و 19 برای کیست دنتی ژروس اختصاصی تر است و این سیتوکراتین ها غالباً در نیمه فوقانی پوشش کیست های فوق دیده می شوند. بروز سیتو کراتین 10 در یک مورد فولیکول دندانی که می تواند دال بر ترانسفورماسیون این بافت به سمت کیستی شدن باشد.