بررسی هیستوپاتولوژی اپیدیدیم در موش‌های نر بالغ نژاد NMRI تیمار شده با نانوذرات اکسید روی

سابقه و هدف: توسعه سریع نانوفناوری منجر به افزایش کاربردهای گسترده نانوذرات در تحقیقات زیست پزشکی شده است. این مواد پس از تزریق، از طریق سیستم گردش خون به سرعت در تمام بدن توزیع و به اندام­ها و بافت­ها می­رسند. از این رو بررسی اثرات سمی آنها قبل از کاربردشان به عنوان دارو برای انسان و حیوان باید ارزیابی شود. در این مطالعه، تاثیر نانوذرات اکسید روی بر تغییرات هیستوپاتولوژیک بافت اپیدیدیم در موش بالغ مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، از 30 سر موش نر بالغ نژاد NMRI  استفاده شد. حیوانات در 5 گروه کنترل، شم و سه گروه تجربی ( 6=n) قرار گرفتند. گروه شم 1 میلی لیتر آب مقطر و گروه­های تجربی دوزهای مختلف نانو اکسید روی (250، 500 و 700 میلی گرم بر کیلوگرم، به روش درون صفاقی ) دریافت کردند. تیمار برای یک روز انجام شد. یک هفته پس از تزریق، تأثیر نانوذرات اکسید روی بر بافت اپیدیدیم مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج توسط ANOVA و آزمون توکی تحلیل شد. یافته­ ها: نانوذرات اکسید روی در دوز 250 میلی گرم بر کیلوگرم باعث کاهش قابل توجهی در تعداد سلول­های اسپرم در مقایسه با گروه کنترل شد. همچنین سبب ایجاد سلول­های دژنره شده در لوله­ها نیز شد. تغییرات معنی­داری در قطر لوله­ها و تعداد لوله­های اپیدیدیمی مشاهده نشد. نتیجه­گیری: طبق نتایج این مطالعه و احتمال ایجاد اثرات نامطلوب نانو اکسید روی بر سیستم تولیدمثلی، پیشنهاد می شود افراد از استفاده از فرآورده­های محتوی نانو اکسید روی و برخورد زیاد با آن، تا حد امکان پرهیز کنند. واژگان کلیدی: نانو ذرات اکسید روی، بافت اپیدیدیم، سلول­های اسپرم، موش.