بررسی نگرش نسبت به توانایی برقراری ارتباط گفتاری در سالمندان در مقایسه با افراد میانسال: مطالعه پژوهشی اصیل

زمینه و هدف : تعیین نوع نگرش نسبت به توانایی برقراری ارتباط گفتاری در سالمندان شهر اصفهان بود. روش بررسی : این پژوهش توصیفی- تحلیلی روی 100 نفر از بازنشستگان اداره آموزش و پرورش استان اصفهان و 100 نفر از کارمندان آموزش و پرورش استان انجام شد. اطلاعات در این پژوهش با تست ارزیابی طرز تلقی و نگرش نسبت به توانایی برقراری ارتباط گردآوری و نتایج حاصل توسط آزمونهای t مستقل وکای اسکوئر تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت . یافته ها : این بررسی نشان داد بهترین طرز نگرش نسبت به توانایی برقراری ارتباط گفتاری در افراد سالمند 35درصد (خوب) ، به تفکیک جنسیت 7/38 درصد در مردان (خوب) و 5/26 درصد در زنان (متوسط) ، به تفکیک وضعیت تاهل 50 درصد در افراد مجرد (متوسط) و 8/34 درصد در افراد متاهل (خوب) می باشد و طرز نگرش در گروه میانسال ، 33 درصد (خوب) ، به تفکیک جنس 2/37 درصد در مردان (خوب) و 3/33 درصد در زنان (متوسط) ، به تفکیک وضعیت تاهل 4/44 درصد در افراد مجرد (خوب) و 2/35 درصد در افراد متاهل (متوسط) می باشد . نتیجه گیری : احتمالَ بین طرز نگرش نسبت به توانایی برقراری ارتباط گفتاری در سالمندان در مقایسه با افراد میانسال تفاوت معنی داری وجود ندارد ولی در طرز نگرش دو گروه نسبت به جنسیت (جنس مذکر) با 003/0p =و وضعیت تاهل (افراد متاهل) با 04/0p =تفاوت معنی داری وجود دارد .