بررسی نوع و شیوع عوارض در بیماران مصرف کننده licorice (شیرین بیان) مراجعه کننده به بخش گوش و حلق و بینی بیمارستان شهید صدوقی یزد در سالهای 91 و 92

سابقه و هدف: Licorice (شیرین بیان) گیاهی داروئی به دست آمده از گیاه Glycrrhizaglabra می باشد . شیرین بیان جزء یکی از قدیمی ترین گیاهان داروئی با تاریخچه مصرف طولانی است. این گیاه داروئی برای بسیاری از بیماری ها از جمله زخم ها، بیماری های عفونی، کبدی و کلیوی به کار رفته است.اخیراً تصور سنتی بی ضرر بودن شیرین بیان زیر سؤال رفته است و مطالعات بسیاری به بررسی عوارض جانبی مصرف این ماده(اختلالات قلبی- عروقی، نورولوژیک و اختلالات الکترولیتی) پرداخته اند. ایران جزء یکی از کشورهای بومی تولید و صادر کننده شیرین بیان می باشد. بنابراین به دلیل فراوانی و دسترسی آسان و اطلاعات اندک احتمال سوء مصرف و پیدایش عوارض وجود دارد. هدف این مطالعه بررسی نوع و شیوع عوارض در بیماران مصرف کننده licorice (شیرین بیان) در بیماران مراجعه کننده به بخش گوش و حلق و بینی بیمارستان شهید صدوقی یزد در سالهای 91 و 92 بود. مواد و روشها: این مطالعه به صورت توصیفی- تحلیلی در بیمارانی که در سالهای 91 و 92 به دلایل طبی- جراحی در بخش گوش و حلق و بینی بیمارستان شهید صدوقی یزد بستری شدند و مصرف شیرین بیان داشتند صورت گرفت و اطلاعات با تست آماری کای اسکوار و نرم افزار SPSS 18 مورد آنالیز قرار گرفت. یافته ها: از 43 بیمار مصرف کننده شیرین بیان 24 بیمار مرد و 19 بیمار زن بودند. گسترۀ سنی بیماران 60-45 سال با متوسط 52.5 بود. شایعترین عوارض هیپرتنشن (%73)، را بدومیولیز (%.927)، ادم ژنرالیزه23.2%) ) و هیپوکالمی (16.2%) بودند. میزان بروز عوارض با طول مدت مصرف رابطه مستقیم داشت. بحث و نتیجه گیری:ایران کشوری تولید کننده و صادر کننده شیرین بیان می باشد. لذا دسترسی آسان و ارزانی محصول و آگاهی کم جامعه سبب سوء مصرف این گیاه داروئی و پیدایش عوارض می شود. اطلاع رسانی دقیق و نظارت بر تولید و خرید و فروش و مصرف سبب کاهش مصرف خودسرانه و عوارض جبران ناپذیر آن می شود.