بررسی نقش اجتناب تجربی و حساس بودن به علائم اضطراب بر سلامت روان و سلامت عمومی دانشجویان پرستاری

مقدمه: افسردگی، اضطراب و استرس مشکلات شایع در میان دانشجویان است. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه‌ اجتناب تجربی و حساس بودن به علائم اضطراب با سلامت روان و سلامت عمومی در بین دانشجویان رشته پرستاری انجام شده است. روش: پژوهش حاضر یک پژوهش توصیفی از نوع مقطعی می‌باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان رشته پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال تحصیلی 93-1392 بوده‌اند. با روش نمونه‌گیری در دسترس یک گروه 191 نفری از دانشجویان رشته پرستاری انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه‌ی حساس بودن به علائم اضطراب 3، پرسشنامه پذیرش و عمل ویرایش2، پرسشنامه اضطراب، استرس و افسردگی و پرسشنامه سلامت عمومی 12 سؤالی بوده است. داده‌ها با استفاده از آزمون آماری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون به روش گام به گام تحلیل شد. جهت تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار 21 IBM SPSS استفاده شد. یافته‌ها: تحلیل همبستگی پیرسون نشان داد که بین اجتناب تجربی و حساس بودن به علائم اضطراب با افسردگی، اضطراب، استرس و سلامت عمومی رابطه‌ مثبت معنی ‌داری وجود دارد (01/0>P). همچنین یافته‌ها نشان داد که متغیرهای اجتناب تجربی و حساس بودن به علائم اضطراب نقش معنی‌داری در سلامت روان و سلامت عمومی دانشجویان داشت. تحلیل رگرسیون نشان داد که اجتناب تجربی و حساس بودن به علائم اضطراب می‌توانند به ترتیب 54% و 34% از پراکندگی‌های سلامت روان و سلامت عمومی در بین دانشجویان رشته پرستاری را به صورت معنی‌داری پیش‌بینی نمایند. نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که اجتناب تجربی و حساس بودن به علایم اضطراب بر سلامت روان و سلامت عمومی دانشجویان رشته پرستاری مؤثر است. بر این اساس آموزش ذهن ‌آگاهی برای کاهش اجتناب تجربی و اصلاح باورهای ناکارآمد مربوط به حساس بودن به علائم اضطراب در پییشگیری از مشکلات روان‌شناختی دانشجویان رشته پرستاری پیشنهاد می‌شود.