بررسی میزان استئوپورزیس در مصدومین شیمیایی با گاز سولفور موستارد و مبتلا به آسم با افراد آسماتیک غیر شیمیایی

  سابقه وهدف: مصدومین شیمیایی که در تماس با گاز جنگی سولفور موستارد قرار گرف ته اند جمعیت بزرگی از جامعه جوان ایران را تشکیل می دهند که بعلت عوارض تماس با این گاز در معرض ابتلا به آسم ، فیبروزمنتشرریه،برونشیت شیمیایی،بیمارهای پوستی وعوارض چشمی قرار دارند. و قسمت مهمی از درمان آنان با استفاده از ترکیبات کورتیکو استروئید انجام می گردد.   مقایسه میزان استئوپوروزیس در گروه مصدومین شیمیایی مبتلا به آسم با افراد آسماتیک با هدف تعیین میزان وشدت ابتلا به استئوپورزیس در نواحی آناتومیک مختلف در گروه مواجهه با گاز سولفور موستارد انجام شد.   مواد وروشها: این مطالعه از نوع شاهد-مورد می باشد که برروی 200 نفر شامل مصدومین شیمیایی مبتلا به آسم و100 نفر افراد اسماتیک غیر شیمیایی در سال 1381 در بیمارستان لقمان انجام شد.افراد داوطلب پس از انتخاب اولیه مورد معاینات دوره ای منظم قرارگرفتند.افرادشاهد نیز به طور متوالی از درمانگاه انتخاب شدند.معیار ورود وحذف در هر دو گروه بیماران یکسان انجام شد.داده های جمع آوری شده مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.   یافته ها: بین دو گروه مورد مطالعه تفاوت معنی داری در محدوده استئوپنی و استئو پورزیس وجود دارد( 5%> p ). رابطه معنی دار بین سن و عوارض مشاهده نشد. بیشترین میزان تغییرات 65%در ستون مهره ها رویت شد. در گیری هیپ در گروه مصدومین بسیار شدیدتر بود (5%).   نتیجه گیری: عارضه استئوپورزیس در مصدومین شیمییایی وجود دارد. و شدت ناتوانیهای فیزیکی آنان با توجه به ناتوانیهای دیررس ناشی از تماس با سولفورموستارد در طول زمان بیماری افزوده خواهدشد. شایان ذکر است که برنامه پیشگیری از عوارض برای این جمعیت جوان ضروری است.