بررسی میان​کنش نانومیلۀ طلا با آنزیم کندرواتیناز با رویکرد طراحی سامانۀ هدفمند انتقال دارو برای ترمیم ضایعات نخاعی

هدف: مطالعۀ میان​کنش نانومیله طلا با غلظت​​های گوناگون آنزیم کندرواتیناز به​منظور بهینه​کردن نانومیله طلا با رویکرد سامانۀ هدفمند حامل دارویی برای بهبود روند بازسازی اکسون​​ها و ترمیم ضایعات نخاعی. روش بررسی: نانومیله طلا با روش رشد دانه سنتز شد و مطالعات ساختاری و مورفولوژی نانومیله طلا و بررسی رزونانس پلاسمون سطحی با استفاده از دستگاه طیف​سنجی و میکروسکوپ الکترونی مورد بررسی قرار گرفت. مطالعات پلاسمونیک رزونانس سطحی نانومیله طلا در اثر میان​کنش با غظت​​های مختلف آنزیم توسط تکنیک​​های طیف​سنجی، فلورسانس و دورنگ​نمایی دورانی بررسی شد. همچنین فعالیت آنزیمی درحضور غلظت​​های مختلف نانومیله طلا، برای طراحی سامانۀ هدفمند انتقال دارو انجام شد. یافته​ها: تغییرات پلاسمونیک نانومیله طلا برای بهبود در نقش حامل دارویی نشان داد که اضافه​کردن آنزیم و میان​کنش آنزیم با نانومیله طلا نه​تنها منجر به ازدست​رفتن ساختار نانومیله طلا نمی​شود بلکه مطالعات فلورسانس نشان​داد که می​تواند سبب تقویت شدت سیگنال فلورسانس نیز شود. از طرف دیگر مطالعات فعالیت آنزیم در حضور غلظت​های مختلف نانومیله طلا، نشان داد که دو غلظت 5/12 و 25 نانو مولار نانومیله طلا بهترین نتیجه را در زمینۀ فعالیت آنزیم و حفظ ساختار نانومیله طلا دارد. بحث و نتیجه​گیری: از کاربرد​های نانومیله طلا استفاده از آن در عرصه​های پزشکی و درمانی به​عنوان سامانه انتقال دارو است و یکی از آنزیم​های کلیدی که برای درمان ضایعات نخاعی استفاده می​شود، آنزیم کندرواتیناز است. مطالعات نانومیله طلا درحضور غلظت​های مختلف آنزیم نشان داد که علاوه بر عدم از بین رفتن ساختار، افزایش سیگنال فلورسانس برای کاربرد​های حسگری نیز مشاهده شد. همچنین با توجه به مطالعات فعالیت آنزیم، غلظت 5/12 نانومولار نانومیله طلا برای طراحی سامانۀ هدفمند انتقال دارو برای این آنزیم مفید به نظر می​رسد.