بررسی موانع پیاده‎سازی زنجیرۀ تأمین سبز در صنایع فولاد استان مازندران با رویکرد ترکیبی BSC/BWM

در دهۀ گذشته، مدیریت زنجیرۀ تأمین سبز با توجه به تخریب مداوم محیط زیست مانند افزایش آلودگی، اتلاف منابع طبیعی، انقراض حیوانات و آثار مضر آن بر انسان، اهمیت روزافزونی یافته است. هدف از این تحقیق، شناسایی موانع استقرار زنجیرۀ تأمین سبز با تمرکز بر تحقیقات گذشته در خصوص این مفهوم است. در این تحقیق از مدل ترکیبی BSC/BWM استفاده شده و برای نخستین بار موانع زنجیرۀ تأمین سبز در ابعاد کارت امتیازی متوازن سنجیده می‎شود. این موانع با بومی‌سازی مدل توسط تعدادی از خبرگان و کارشناسان صنعت فولاد شناسایی و با استفاده از روش بهترین ـ بدترین به‎عنوان روشی نو در تصمیم‎گیری چند معیاره، رتبه‌بندی شدند. نتایج حاکی از آن بود که بعد فرایند‎های داخلی و شاخص‌های عدم وجود اهداف مشخص زیست‎محیطی، ناآگاهی مشتری دربارۀ مدیریت زنجیرۀ تأمین سبز و محصولات سبز و کمبود تکنولوژی، مواد و فرایندها، به‎ترتیب مهم‎ترین ابعاد و شاخص‌های موجود در استقرار زنجیرۀ تأمین سبز در صنایع فولاد استان مازندران هستند. در نهایت پیشنهادهایی به‎منظور غلبه بر این موانع و کاهش آثار آن ارائه شده است.