بررسی مقایسه ای میزان ویتامین D در کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم با کودکان سالم: یک مطالعه ی مورد-شاهدی

مقدمه: اختلالات طیف اوتیسم (ASD) گروهی از اختلالات عصبی-تکاملی با منشا ژنتیکی-محیطی هستند. اخیرا کمبود ویتامین D به عنوان یک عامل خطر محتمل در پیدایش ASD در نظر گرفته شده است لذا این مطالعه با هدف بررسی میزان سرمی ویتامین D در کودکان مبتلا به این اختلال و مقایسه‌ی آن با کودکان سالم انجام شد. روش‌ کار: در این مطالعه‌ ی مورد-شاهدی در سال 1393، 13 کودک 12-3 ساله ‌ی مراجعه‌ کننده به درمانگاه بیمارستان ابن‌سینای مشهد که بر اساس مصاحبه‌ ی بالینی طبق معیارهای چهارمین ویراست راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی و روان‌پزشک فوق تخصص کودک و نوجوان، دارای نمره‌ ی آزمون سنجش اوتیسم کودکی بالاتر از 30 بوده و تشخیص اختلالات طیف اوتیسم (با رد سایر اختلالات روانی محور یک) دریافت کرده بودند، به عنوان گروه آزمون انتخاب و در گروه‌های خفیف-متوسط و شدید قرار گرفتند. 14 کودک سالم بدون بیماری طبی یا روان‌پزشکی که از نظر سن و جنس با گروه آزمون، یکسان‌ سازی شده بودند به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. سپس سنجش سطوح سرمی ویتامین D به روش الایزا در هر دو گروه انجام و داده ‌ها با نرم‌ افزار SPSS، آمار توصیفی، آزمون کولموگروف-اسمیرنوف، آزمون من-ویتنی و پیرسون تحلیل شدند.  یافته‌ ها: میانه‌ی متغیر میزان ویتامین D در گروه بیماران 0/13 (فاصله‌ی بین چارکی 5/19-6/9) و در گروه شاهد 0/12 بود (فاصله‌ی بین چارکی 2/13-9/4) ولی این تفاوت معنی‌دار نمی‌باشد (350/0=P). هم‌چنین میزان سرمی ویتامین D با شدت اختلال اوتیسم نیز رابطه‌ ی معنی‌داری نشان نداده است  (534/0=P). نتیجه ‌گیری: بنا بر نتایج این مطالعه، میزان سرمی ویتامین D در کودکان مبتلا به اوتیسم و سالم بدون تفاوت معنی‌دار می‌باشد و میزان این ویتامین با شدت اختلال اوتیسم نیز رابطه‌ی معنی‌داری نشان نداده است.