بررسی فشار خون سیستولی و دیاستولی و فشار نبض و شواهد الکتروکاردیوگرافیک انفارکتوس میوکارد در افراد بالغ تهرانی: مطالعه قند و لیپید تهران

مقدمه: پرفشاری‌خون یک عامل خطر عمده برای بیماری‌های عروق کرونر است. در مطالعات اخیر بر اهمیت بالای فشار نبض در پیش‌بینی بروز بیماری عروق کرونر تأکید شده است. هدف از این مطالعه بررسی فشار خون سیستولی و دیاستولی و فشار نبض افراد بالغی است که در نوار قلبی آنها شواهدی از انفارکتوس میوکارد (MI) در گذشته وجود دارد. مواد و روش‌ها: 2479 مرد و 3060 زن 30 ساله یا بالاتر شرکت کننده در مطالعه قند و لیپید تهران (TLGS) که درمان ضد فشار خون نمی‌گرفتند، وارد این مطالعه شده و فشار خون آنها در دو نوبت اندازه‌گیری و میانگین دو نوبت به عنوان فشار خون فرد در نظر گرفته شد. از این افراد نوار قلبی گرفته و یافته‌های نوار قلبی طبق معیارهای مینه‌سوتا کدگذاری شد و براساس آن افراد به دو گروه: 1- دارای انفارکتوس میوکارد ممکن یا محتمل(Possible/Probable MI) و 2- بدون انفارکتوس میوکارد طبقه‌بندی شدند. یافته‌ها: انفارکتوس میوکارد ممکن یا محتمل در نوارهای قلبی 2/1% افراد دیده شد (8/1% در مردان و 8/0% در زنان، 001/0= p). شیوع شواهد الکتروکاردیوگرافیک انفارکتوس میوکارد محتمل یا ممکن در افراد مبتلا به پرفشاری‌خون دو برابر افراد با فشار خون طبیعی بود (به ترتیب 2% در مقابل 1% و 008/0p=). پس از تعدیل برای سن، جنس و نمایه توده بدن در افراد با فشار خون طبیعی، میانگین فشار خون دیاستولی به طور معنی‌دار در افراد با سابقه MI پایین‌تر از افراد بدون سابقه MI بود (73 در مقابل 75 میلی متر جیوه، 03/0p