بررسی فراوانی آنزیم β-لاکتاماز و الگوی حساسیت‌آنتی‌بیوتیکی در باکتری‌های پاتوژن جداسازی شده از سطوح کم‌تماس و پرتماس بیمارستان الزهرای اصفهان

سابقه و هدف: سطوح بیمارستان منابع بالقوه‌ای جهت حفظ و نگهداری باکتری‌های بیماریزا محسوب می‌شوند به‌طوریکه کاهش باکتری‌ها در سطوح بیمارستان منجر به اختلال در زنجیره عفونت و کنترل عفونتهای بیمارستانی می‌گردد. آنتی‌بیوتیک‌های خانواده β-لاکتام از اهمیت ویژه‌ای در درمان بیماریها برخوردار هستند. شیوع β-لاکتاماز در باکتری‌های بیماریزا منجر به اختلال در روند درمان می‌گردد. این پژوهش با هدف بررسی شیوع آنزیم β-لاکتاماز و الگوی آنتی‌بیوگرام در باکتری‌های بیماریزای جداسازی شده از سطوح بیمارستان صورت گرفته است. مواد و روش‌ها: این مطالعه تجربی در سالهای 1386-1384 در بیمارستان فوق‌تخصصی الزهرا در اصفهان روی 194 باکتری جداسازی شده از سطوح مختلف انجام گرفت. نمونه‌ها با استفاده از سوآب و محیط NB (Nutrient Broth) از سطوح کم‌تماس و پرتماس جمع‌آوری گردیدند. شناسایی باکتری‌ها بر اساس روشهای میکروبیولوژیک، بررسی تولید β-لاکتاماز با روش اسیدومتریک و بررسی الگوی آنتی‌بیوگرام با روش کربی بائر انجام گرفت. یافته‌ها: از 194 باکتری جداسازی شده از سطوح بیمارستان، گونه‌های استافیلوکوکوس 55%، باسیلوس 3/26%، اعضاء خانواده انتروباکتریاسه 8/9%، گونه‌های پسودوموناس 9/3%، سایر باسیل‌های گرم منفی 5/4% و گونه‌های استرپتوکوکوس 5/0% را به خود اختصاص دادند و 5/61% از باکتری‌های مورد بررسی مولد آنزیم β-لاکتاماز بودند. بر اساس نتایج آنتی‌بیوگرام به ترتیب بیشترین و کمترین مقاومت باکتری‌های مورد بررسی در برابر آنتی‌بیوتیک‌های پنی‌سیلین و جنتامایسین بود. نتیجه‌گیری: شیوع گسترده آنزیم β-لاکتاماز در باکتری‌های مورد بررسی به دلیل وفور پراکندگی باکتری‌ها در سطوح بیمارستان و در نتیجه تسهیل انتشار ژن‌های مقاومت در برابر آنتی بیوتیک‌ها در باکتری‌ها است. ارتقاء کیفی مواد ضدعفونی‌کننده در بیمارستانها و کنترل تردد افراد، منجر به کنترل عفونتهای بیمارستانی مقاوم در برابر آنتی‌بیوتیک‌ها می‌گردد.