بررسی شخصیت‌های قهرمان و ضدقهرمان در چند اثر داستانی دهه‌های هفتاد و هشتاد

قهرمان داستان و شخصیت مقابل او در چهار اثر متعلق به دهه دهه­ها 70 و 80 «چراغ­ها را خاموش می­کنم» اثر زویا پیرزاد، «انگار گفته بودی لیلی» اثر سپیده شاملو، «نیمه غایب» از حسین سناپور و «هم­نوایی شبانه ارکستر چوب­ها» از رضا قاسمی. هدف اصلی این پژوهش مشخص کردن این موضوع است که آیا رمان­های ذکر شده واقعیت­های دهه هفتاد و هشتاد را منعکس می­کنند یا خیر؟ این پژوهش، با بررسی دقیق مفهوم قهرمان داستان و شخصیت مقابل آن، رقیب شخصیت اول، شخصیت اصلی و هدف­های آن­ها و مطالعه شرایط اجتماعی دهه هفتاد و هشتاد و ارتباطی که خواننده با شخصیت اول داستان برقرار می­کند مشخص می­کند که آثار نامبرده تصویر واضحی از واقعیت­های اواخر دهه هفتاد و دهه هشتاد ترسیم می­کنند. انتشار مداوم این رمان­ها هم­چنین بیان­گر محبوبیت انکار ناشدنی آن­ها و ارتباط­گیری خواننده با قهرمانان و در نتیجه شناخت نگارش و شخصیت­پردازی موفقیت­آمیز نویسندگان از قهرمانان و رقیبان داستان­هایشان است. روش پژوهش روشی توصیفی­تحلیلی است که عمدتا به منابع آکادمیک منتشر شده متصل می­باشند.