بررسی سلولی و مولکولی پیش سازهای اندوتلیال خون محیطی پس از جداسازی انتخابی و مقایسه ترانسفکشن آن‌ها با دو روش لیپوفکشن و الکتروپوریشن

  چکید ه   سابقه و هدف   مغز استخوان بالغین حاوی رده‌ای از سلول‌های پیش ساز بوده که این سلول‌ها قابلیت متمایز شدن به سلول‌های اندوتلیال بالغ را دارا می‌باشند. به این سلول‌ها ، سلول‌های پیش‌ساز اندوتلیال (EPC) گفته‌‌می‌شود. مطالعه‌های بالینی به منظور به‌کارگیری سلول‌های EPC جهت تولید عروق جدید در ارگان‌های ایسکمیک شروع شده‌است. در این پژوهش سلول‌های EPC از خون محیطی انسان جداسازی شده و با استفاده از روش لیپوفکشن ترانسفکت شدند.   مواد و روش‌ها   مطالعه انجام شده از نوع تجربی بود. ابتدا کل سلول‌های تک‌هسته‌ای از خون محیطی جداسازی شده سپس در محیط کشت پایه سلول‌های اندوتلیال و دیش‌های پوشیده شده با فیبرونکتین ، کشت داده شدند. در روز هفتم ، سلول‌هایی را که از طریق اتصال به کف دیش‌ها قادر به رشد و تکثیر بودند ، تریپسینیزه کرده و از ارزیابی‌های ایمونوسیتوشیمی و مولکولی ، جهت تأیید ماهیت اندوتلیالی آن‌‌‌ها استفاده شد. سپس دو روش الکتروپوریشن و لیپوفکشن جهت ترانسفکشن آن‌ها به‌کار گرفته شد.   یافته‌ها   نتایج به‌دست آمده از این پژوهش نشان داد که سلول‌های جداسازی شده بر روی سطوح پوشیده شده با فیبرونکتین رشد می‌کنند و در روز هفتم علاوه بر این که قادر به جذب AC-DIL (Acetylated low density lipoproteins) هستند ، ژن‌های CD31 ، CD34 ، KDR ، VECAM-1 و Tie-1 را بیان نموده و پاسخ‌شان به آنتی‌بادی بر علیه آنتی‌ژن‌های CD31 ، CD34 ، KDR و لکتین مثبت است. همچنین سلول‌ها با استفاده از روش لیپوفکشن ترانسفکت شدند .   نتیجه گیری   از یافته‌های این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که سلول‌های EPC انسانی در روز هفتم ، ژن‌های مورد مطالعه را بیان می‌کنند و این سلول‌ها با استفاده از روش لیپوفکشن هر چند با کارایی پایین ترانسفکت می‌شوند.   کلمات کلیدی: سلول‌های پیش ساز اندوتلیال ، جدا سازی، لیپوفکتین ، الکتروپوریشن