بررسی زمان بندی و میزان فعالیت عضلات واستوس مدیالیس و سمی تندینوس در فرود از ارتفاع های مختلف

مقدمه و اهداف عدم تعادل در زمانبندی و میزان فعالیت عضلات کوادریسپس و همسترینگ موجب افزایش احتمال آسیب لیگامان صلیبی قدامی (ACL) می شود. لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی زمانبندی و میزان فعالیت عضلات واستوس مدیالیس و سمی تندینوس مردان ورزشکار در هنگام پرش-فرود از ارتفاع های مختلف جهت شناخت تغییراتی است که در زمان بندی و میزان فعالیت این عضلات همراه با تغییر ارتفاع ایجاد می شود و این تغییرات احتمال بروز آسیب ACL  را تغییر میدهند یا خیر. مواد و روش­ها در تحقیق نیمه تجربی با نمونه گیری در دسترس حاضر، 16 ورزشکار (والیبالیست، هندبالیست، بسکتبالیست) با متوسط سن 2/1±1/23 سال، وزن 4/2±8/64 کیلوگرم و قد 5/4±178 سانتیمتر، حرکت پرش-فرود را از ارتفاع های 20، 40 و 70 سانتیمتر انجام دادند. میزان فعالیت فازهای فیدفوروارد و فیدبک و نتایج زمانبندی فعالیت عضلات با استفاده از دستگاه ME6000 مورد بررسی قرار گرفت. برای مقایسه زمانبندی و میزان فعالیت هر عضله در فرود از سه ارتفاع، از روش تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر، و برای مقایسه میزان فعالیت و زمانبندی بین عضلات واستوس مدیالیس و سمی تندینوس از آزمون T مستقل با نرم افزار SPSS نسخه 20 استفاده شد(05/0≥p). یافته­ها میزان فعالیت فیدفورواردی (001/0=p) و زمان آغاز فعالیت (014/0=p) عضله واستوس مدیالیس در ارتفاع 70 سانتیمتر بطور معنی داری بیشتر از ارتفاع های 20 و 40 سانتیمتر است. اما در میزان فعالیت و زمان آغاز فعالیت عضله سمی تندینوس تفاوت معنی داری وجود نداشت(05/0p). نتیجه­ گیری افزایش ارتفاع فرود باعث افزایش نسبت کلی فعالیت کوادریسپس به همسترینگ و فعال شدن زودتر عضله واستوس مدیالیس می شود. این تغییرات منفی در زمانبندی و میزان فعالیت عضلات میزان نیروهای برشی وارد بر ACL را افزایش میدهد و فرد را مستعد آسیب می سازد.