بررسی روابط ساختاری عملکرد نظارتی و تفکر انتقادی والدین با سازگاری و خودکارآمدی دانش‌آموزان مقطع متوسطه

هدف از این پژوهش، پیش­بینی سازگاری و خودکارآمدی دانش­آموزان از طریق سبک نظارتی و تفکر انتقادی والدین ­بود.روش پژوهش حاضر توصیفی _ همبستگی، از نوع مدل­یابی معادلات ساختاری ­بود. جامعه آماری پژوهش، متشکل از کلیه دانش­آموزان پسر دبیرستانی بودند که در سال 1395-1396 در مدارس شهر سنندج مشغول به تحصیل بودند. از بین این جامعه، نمونه­ای به حجم 440 دانش­آموز به روش خوشه­ای تک­­مرحله­ای انتخاب­ و پرسش­نامه­های: نظـارت والـدین(PMS)، مهارت هایتفکر انتقادی کالیفرنیا(CCTST)(فرم ب)، خودکارآمدی کودکان و نوجوانان(SEQ-C) وپرسش­نامه سازگاری سینها و سینگ (AISS)را تکمیل نمودند. داده­ها با نرم­افزار AMOS  مورد تجزیه و تحلیل قرار­گرفت. نتایج نشان داد بین نظارت والدین با کلیه مؤلفه­های سازگاری و خودکارآمدی دانش­آموزان رابطه مثبت و معناداری وجود­ دارد و همچنین یافته­ها بیانگر رابطه مثبت و معنادار بین تمامی مؤلفه­های تفکر انتقادی با کلیه مؤلفه­های سازگاری و خودکارآمدی دانش­آموزان ­بود. نتایج حاصل از پژوهش حاضر می­تواند برای کمک به تدوین و به­کارگیری برنامه­های آموزشی، پیشگیرانه و درمانی برای والدین جهت شکل­دهی و تقویت خودکارآمدی و سازگاری دانش­آموزان مورد استفاده قرار ­بگیرد.