بررسی رابطه dmft با رژیم غذایی و عوامل اجتماعی در کودکان دبستانی شهر تهران-ایران در سال های 89-1388

مقدمه: نوع رژیم غذایی از عواملی است که در پوسیدگی دندان‏ها نقش دارد. از این رو مطالعه حاضر به منظور بررسی رابطه رژیم غذایی و فاکتورهای اجتماعی با میزان dmft در کودکان دبستانی شهر تهران در سال 1385 و 1386 انجام شد. مواد و روش‏ها: در این مطالعه توصیفی، تعداد 820 دانش‏آموز دختر و پسر دبستانی در گروه سنی 12-6 سال به طور تصادفی از مدارس شمال و جنوب تهران انتخاب شدند و پس از تکمیل پرسشنامه مورد معاینات دندانی قرار گرفتند. نتایج با آزمون کای دو و رگرسیون لجستیک بررسی گردید. یافته‏ها: میانگین dmft در کودکان 81/1±9/2 بود. دفعات مسواک زدن (012/0P=)، مراجعه به دندان‌پزشک (011/0P=) و سابقه درد (028/0P=) با dmft رابطه‌ معنی‌داری داشتند ولی متغیر تمایل مراجعه به دندان‌پزشک با این متغیر رابطه‌ معنی‌داری نداشت. (831/0P=) سابقه درد، مراجعه به دندانپزشک و دفعات مسواک زدن به ترتیب با ضریب رگرسیون 688/1، 893/0 و 593/0 بر dmft موثر بودند. همچنین اختلاف معنی‏داری بین dmft و مصرف مواد پوسیدگی‏زا (023/0P=)، تعداد خواهر و برادر (019/0P=) و سطح سواد مادر (024/0P=) و پدر (020/0P=) وجود داشت. همچنین اختلاف معنی‏داری بین تعداد خواهر و برادر با مصرف مواد پوسیدگی‏زا (031/0P=) و سطح سواد مادر (025/0P=) و پدر (019/0P=) با نوع مصرف مواد غذایی دیده شد. نتیجه‏گیری: مراقبت‏های بهداشتی، سابقه درد و وجود مواد پوسیدگی‏زا در تغذیه دانش‏آموزان در مدرسه تاثیر مستقیمی بر میزان dmft دارد. همچنین با افزایش تعداد خواهر و برادر و یا پائین بودن تحصیلات والدین و مصرف مواد پوسیدگی‏زامیزان dmft افزایش پیدا می‏کند.