بررسی رابطه حمایت اجتماعی و ابعاد روانشناختی در بیماران مبتلا به ام اس

زمینه و هدف: بیماری ام اس یک بیماری مزمن و التهابی مخرب است که روی وضعیت روانی، ارتباطات بین فردی و اجتماعی و به طور کلی بهزیستی روانشناختی بیماران تأثیر منفی دارد. هدف از پژوهش حاضر تعیین رابطه حمایت اجتماعی و ابعاد روانشناختی بیماران ام اس بود. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی همبستگی، 120 بیمار مبتلا به ام اس از میان بیماران پذیرش شده در انجمن ام اس شیراز، به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از آزمون های چک لیست نشانه های اختلالات روانی فرم تجدید نظر شدهSCL-90-R و مقیاس حمایت اجتماعی استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش همبستگی پیرسون و آزمون T مستقل در سطح معنی داری 05/0 > P و در نرم افزار SPSS نسخه 17 استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که 8/70% از بیماران مورد مطالعه در بعد شکایت جسمانی، 1/69% در وسواس، 3/63% در حساسیت در روابط متقابل، 3/73% در افسردگی، 5/62% در اضطراب، 1/54% در پرخاشگری،6/66% در افکار پارانوییدی، 3/28% در ترس مرضی و 6/36% در روانپریشی با نمره بالاتر از یک مشکل دار می باشند. هم چنین نتایج نشان داد که حمایت اجتماعی با ابعاد وسواس، افسردگی، حساسیت در روابط متقابل، اضطراب، پرخاشگری، ترس مرضی و افکار پارانوییدی رابطه منفی معنی داری داشته (05/0 > P). بحث و نتیجه گیری: بیماران مبتلا به ام اس در تابلوی بالینی خود اختلالات و علائم روانشناختی متعددی دارند و علائم و اختلالات روانشناختی آنها با میزان حمایت اجتماعی شان رابطه معنی دار دارند. از این رو توجه به ابعاد مختلف سلامت روانشناختی ضروری است و مداخلات مبتنی بر حمایت اجتماعی می تواند مؤثرتر باشد.