بررسی رابطه به کارگیری مهارت های ارتباطی، با ارتباط و همکاری میان پرستاران و پزشکان

مقدمه: هماهنگی بین پزشکان و پرستاران عنصر زیربنایی حفظ امنیت بیمار و برنامه مدیریت بحران است. توانایی پزشکان و پرستاران در کار کردن با یکدیگر به عنوان یک تیم واحد برای ارتقای برآیندها، کاهش خطا و خطرها و مراقبت بهینه ضروری است. هدف از این مطالعه تعیین ارتباط میان میزان به کارگیری مهارت های ارتباطی، با ارتباط و همکاری میان پرستاران و پزشکان در بیمارستان تأمین اجتماعی البرز کرج در سال 1387 بود.مواد و روش ها: این یک مطالعه توصیفی – همبستگی بود که از روش نمونه گیری آسان استفاده گردید. 100 پرستار در این مطالعه شرکت داشتند. داده ها به روش خود گزارشی تکمیل شد. ابزار جمع آوری داده ها در این مطالعه فرم انتخاب نمونه، فرم اطلاعات دموگرافیک، پرسش نامه مهارت های ارتباطی، پرسش نامه ارتباط میان پزشک و پرستار، پرسش نامه همکاری میان پزشک و پرستار بود. داده ها توسط آمار توصیفی نظیر توزیع فراوانی، میانگین، انحراف معیار و آمار استنباطی نظیرANOVA  و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: رابطه آماری معنی داری بین مهارت های ارتباطی و ارتباط میان پزشک و پرستار دیده شد اما رابطه آماری معنی داری بین مهارت های ارتباطی و همکاری میان پزشک و پرستار دیده نشد. در مطالعه ما کمبود پرسنل 72 درصد، سیاست های سازمانی 52 درصد، کمبود مهارت های ارتباطی 67 درصد مهم ترین عوامل مؤثر بر ارتباط بین پزشکان و پرستاران بود.بحث و نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که بیشتر پرسنل پرستاری این بیمارستان از مهارت های ارتباطی به طور مناسب استفاده می کنند و ارتباط میان پزشکان و پرستاران مورد مطالعه در حد خوب بوده است، همچنین میزان مشارکت و همکاری میان پزشکان و پرستاران در تصمیم گیری های درمانی برای بیماران در حد متوسط بوده است و مهارت های ارتباطی مناسب سبب افزایش ارتباط بین پزشکان و پرستاران می شود اما منجر به افزایش مشارکت و همکاری پرستاران در تصمیم گیری های درمانی نمی شود. مهم ترین فاکتور شغلی مؤثر بر ارتباط میان پزشک و پرستار، کمبود نیروی کار بود، لذا اجرای تغییراتی در جهت افزایش مهارت های ارتباطی در پرستاران می تواند به ارتقاء ارتباط میان پزشکان و پرستاران کمک نماید.