بررسی رابطه ابتلاء به سرطان پستان با افزایش هورمون پرولاکتین و میزان TSH در زنان منوپوز و پره‌منوپوز: یک مطالعه مورد شاهدی

مقدمه: با وجود بسیاری از پیشرفت‌های امیدوارکننده در چند سال گذشته، درک ما از شروع، ادامه و متاستاز سرطان پستان هنوز کامل نیست. با این حال اعتقاد بر این است که هورمون‌ها در زنان ممکن است نقش مهمی در آغاز و پیشبرد سرطان پستان داشته باشند، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط سطح پرولاکتین با سرطان پستان در زنان منوپاز و پره منوپاز انجام شد. روش‌کار: این مطالعه موردی- شاهدی در سال 1397 بر روی 100 نفر از زنان مبتلا به سرطان پستان مراجعه‌کننده به مرکز سرطان پستان بیمارستان پیمانیه (دانشگاه علوم پزشکی جهرم) در دو گروه مبتلا به سرطان پستان (25 نفر منوپاز و 25 نفر پره منوپاز) و گروه کنترل (25 نفر منوپاز و 25 نفر پره منوپاز) انجام شد. میزان پرولاکتین سرم به روش الایزا و مالون دی آلدهید به‌روش دستی و بر اساس واکنش با تیوباربیتوریک اندازه‌گیری گردید. تجزیه ‌و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS (نسخه 21) و آزمون‌های کای دو و من‌ویتنی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: در مطالعه حاضر دو گروه مبتلا به سرطان پستان و کنترل از لحاظ میانگین متغیرهای سن، وزن، قد، مدت‌ زمان ازدواج، زمان اولین زایمان و تعداد فرزندان همگن بودند (05/0<p). بین افزایش هورمون پرولاکتین و ابتلاء به سرطان پستان در زنان منوپاز ارتباط معنی‌داری وجود نداشت (425/0=p). بین افزایش هورمون پرولاکتین و ابتلاء به سرطان پستان در زنان پره منوپاز ارتباط معنی‌داری وجود نداشت (867/0=p). بین گروه زنان منوپاز مبتلا به سرطان پستان و کنترل از لحاظ فراوانی TSH تفاوت معنی‌داری وجود نداشت (378/0=p). نتیجه‌گیری: بین افزایش هورمون پرولاکتین و ابتلاء به سرطان پستان در زنان منوپاز و پره منوپاز ارتباط معنی‌داری وجود ندارد. در حالی که سطوح افزایش یافته سرمی TSH در بین افراد مبتلا به سرطان سینه بیشتر از افراد سالم مشاهده شد، اما از نظر آماری تفاوتی وجود نداشت. با این حال بررسی‌های بیشتری در این مورد لازم می‌باشد.