بررسی دموگرافیک 600 بیمار مبتلا به سرطان‌های دستگاه تناسلی زنانه در مشهد در سال‌های 91-1364

مقدمه: نبودِ اطلاعات دقیق، کافی و قابل استناد مربوط به کشور خودمان در مورد بدیخیمی‌های دستگاه تناسلی زنانه محسوس می‌باشد، مطالعه حاضر با هدف بررسی مشخصات فردی 600 بیمار مبتلا به سرطان‌های ژنیکولوژیک مراجعه‌کننده به کلینیک انکولوژی شهر مشهد با هدف تعیین فراوانی نسبی و میانگین سنی در انواع سرطان‌های ژنیکولوژیک در ایران در طی سه دهه اخیر انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی تحلیلی مقطعی با هدف بررسی بیماران مبتلا به سرطان‌های ژنیکولوژیک مراجعه‌کننده به کلینیک تخصصی انکولوژی رادیوتراپی مشهد انجام شد. داده‌های اپیدمیولوژیک از پرونده‌های بیماران مراجعه‌کننده به مرکز انکولوژی خصوصی بین سال‌های 91-1364 با استفاده از چک لیست استخراج شدند. مدت زمان مطالعه به سه فاصله 73-1374، 83-1364 و 91-1384 تقسیم شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 5/11) و آزمون کای اسکوئر، کولموگروف-اسمیرنوف، کروسکال والیس و آنووا انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: در مجموع 579 بیمار مورد بررسی قرار گرفتند. به طور کلی فراوان ترین سرطان، سرویکس (5/43%) بود، فراوانی نسبی سرطان‌های زنان بین سه فاصله زمانی تفاوت معنی‌داری داشت (001/0>p). در دوره اول و دوم سرطان سرویکس و در دوره سوم، سرطان رحم شایع‌ترین فراوانی نسبی را داشتند. میانگین سنی بیماران در زمان تشخیص به طور کلی 6/14±63/48 سال بود که تفاوت معنی‌داری در بین انواع سرطان داشت (001/0>p) بیش‌ترین میانگین سن (7/10±1/56 سال) مربوط به سرطان واژن و کمترین میانگین سن (0/11± 5/28 سال) مربوط به سرطان تروفوبلاستیک بود. افزایش میانگین سنی در زمان تشخیص برای سرطان رحم (026/0=p) و سرطان تخمدان (003/0=p) از نظر آماری معنی‌دار بود. نتیجه‌گیری: سرطان سرویکس فراوان‌ترین سرطان در بیماران بود. بالاترین میانگین سنی مربوط به سرطان سرویکس و کمترین مربوط به سرطان تروفولاستیک تشخیص داده شد. میانگین سن در زمان تشخیص در طی سه دهه روندی صعودی داشت.