بررسی دما، رطوبت نسبی و سرعت جریان باد در ساختمان های سنتی مسکونی بوشهر در فصل گرما (نمونه موردی عمارت گلشن و عمارت دهدشتی)

در ساختمان‌های بومی از راهکارهای اقلیمی و غیر منفعل بسیاری برای ایجاد آسایش حرارتی در محیط داخلی استفاده شده است. معماری بومی شهر بوشهر نیز در پاسخ‌ به شرایط نامطلوب آب و هوایی، موقعیت خاص فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی از ویژگی‌ها و عناصر خاصی برخوردار است. در بسیاری موارد بهره‌گیری از ویژگی‌های این معماری و الگو‌برداری از آن در ساختمان‌های مدرن می‌تواند در راستای ایجاد شرایط آسایش حرارتی مطلوب واقع شود. در پژوهش حاضر ابتدا ویژگی‌های اقلیمی خانه‌های بومی بوشهر معرفی شده و سپس دو عمارت گلشن و دهدشتی جهت اندازه‌گیری‌های تجربی و بررسی رفتار حرارتی انتخاب شد. سپس با استفاده حسگرها متغیرهای محیطی شامل دما، رطوبت نسبی و سرعت جریان باد در اتاق‌ها و حیاط مرکزی در بازه زمانی هفت روزه در ماه‌های مهر و آبان اندازه‌گیری شد. نتایج حاصل از مقایسه متغیرهای محیطی داخلی و خارجی نشان می‌دهد که شرایط حرارتی محیط داخلی ساختمان‌ها متعادل‌تر و مطلوب‌تر از اقلیم گرم و مرطوب خارجی است. آسایش حرارتی در این عمارت‌های تاریخی با استفاده از روش‌های سرمایش خورشیدی غیرفعال و تهویه‌ طبیعی ایجاد شده که در ماه‌های گرم سال نیز همزمان با ایجاد رابطه‌ سازگار با بستر ساختمان و شیوه زندگی‌، محیطی مساعد را برای زندگی ساکنین فراهم می‌کنند.