بررسی تغییر پذیری اقلیمی در ایران با بهره گیری از مدل‏های آماری

هیأت بین‌الدول تغییر اقلیم  (IPCC)1 در سال 1995 میلادی بر تغییرات جهانی حاکی از افزایش دمای کره زمین حدود 7/0 درجه سانتی‌گراد از نیمه دوم قرن نوزدهم اشاره نموده است. این گرمای جهانی سبب افزایش مقادیر حدی و شرایط آب و هوایی بد در دوره‌های نه چندان دور می‌شود. کلی‌ترین نتایج بدست آمده از گرمایش جهانی عبارتند از تغییرات موسمی کم، نوسانات زیاد در دمای روزانه، بارش و افزایش آنتروپی سیستم که باعث افزایش فراوانی رویدادهای حدی می‌شود.کم‌تر شدن فراوانی روزهای سرد، تداوم موج‌های گرمایی، وقوع سیل و شرایط حدی دیگر از جمله آثار زیانبار گرمایش جهانی می‌باشد. سازمان هواشناسی جهانی2، هیأت بین‌الدول تغییر اقلیم و سایر نهادهای بین‌المللی ذیربط در جهت توسعه روشهای آماری و بکارگیری و استفاده آنها در مسائل مرتبط با تغییر اقلیم دست به اقدامات متعددی زده‌اند. هدف از ارائه این مقاله توجه آمارشناسان به گستردگی علم آمار در مسائل تغییرات اقلیمی است که از مهمترین مسائل امروزی انسان بشمار می‌آید. بعلاوه با توجه به بررسی‌های تغییرات اقلیمی در سطح کشور در پریود 97-1951 سعی شده است نتایج آماری بررسی‌ها از دیدگاههای مختلفی ارائه گردد. این نتایج برای پارامترهای مختلفی از جمله دما و بارش هم در مقیاس‌های سالانه و هم در مقیاس‌های روزانه صورت گرفته است. نتایج فوق گویای وجود تغییراتی همچون روند، جهش، نوسانات غیر معمول، تغییر در تابع توزیع در میانگین‌های سالانه و همچنین تغییراتی در شاخص‌های حدی از جمله تداوم موج‌های گرمایی، دامنه شبانه‌روزی دما، طول دوره رشد و غیره  می‌باشد.