بررسی تغذیه با مخمر ساکارومایسس سروزیا (Saccharomyces cerevisiae) به عنوان پروبیوتیک، بر مقاومت در برابر تنش با شوری و بافت شناسی دستگاه گوارش بچه ماهیان نورس قزل‌آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss)

            بهبود رشد و مقاومت در برابر استرس‌های محیطی از ویژگی‌های مهم سویه‌های پروبیوتیکی محسوب می­گردد. در این تحقیق اثر استفاده از مخمر ساکارومایسس سروزیا سویه الیپسوئیدوس،Saccharomyces cerevisiae var. ellipsoidous، به‌عنوان پروبیوتیک در جیره غذایی بچه ماهی نورس قزل آلای رنگین کمان، در زمان شروع تغذیه فعال (27/26± 163 میلی‌گرم) تا 25روز پس از جذب کیسه زرده مورد مطالعه قرار گرفت. این مخمر در سه سطح 1، 5 و10 درصد وزنی/ وزنی و در سه تکرار به پلت‌های غذایی اضافه گردید، همچنین از تیمار حاوی روغن ماهی (بدون مخمر)، استفاده و نتایج با گروه شاهد مقایسه گردید. اثر مخمر بر مرگ و میر بچه ماهیان نورس در طی دوره پرورش معنی‌دار نبود. همچنین از نظر بافت‌شناسی، تفاوتی در بین تیمارهای مذکور مشاهده نگردید. در آزمایش مقابله بچه ماهیان با شوری‌های 10 و 15 ppt  پس از طی 24 ساعت، تیمارهای حاوی مخمر از بازماندگی 100 درصدی برخوردار بودند (05/0P>) و با تیمارهای حاوی روغن ماهی (بدون مخمر) و شاهد اختلاف معنی‌دار داشتند (05/0>P).