بررسی تطبیقی دریافت در رمان «دوبلینی‌ها» اثر جویس و «زنده بگور» صادق هدایت

نظریه دریافت، بر این فرض استوار است که مخاطب، خود، تولید معنا می­کند. در این نظریه هر مخاطب بر اساس موقعیت اجتماعی، تاریخی و تجربه ذهنی­اش، از متن درک و برداشتی دارد که این برداشت، ادراک و توقع او را از آنچه هست، بالاتر می­برد و او دیگر مخاطب قبل از خواندن آن متن نیست. یکی از روش­های نویسندگی جیمز جویس(1882-1941م) و صادق هدایت(1281-1330ش)، استفاده از عناصر نظریه دریافت است. آن­ها به خوبی توانسته­اند، خوانندگان را با متن همراه سازند. هدف اصلی این مقاله، یافتن نمونه­های از عناصر نظریه دریافت(فضای باز، فرجام باز، پایان دور از انتظار، زنجیره­های نامطمئن، اشاره به بخش­هایی از متنی دیگر، نوشتن بر اساس بافت فرهنگی و طرح پرسش) می­باشد که با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و به شیوه تحقیق کتابخانه­ای انجام شده است. نگارندگان مقاله بر آن‌اند تا با ارائه مثال­هایی از داستان­های کتاب «دوبلینی­ها» و مجموعه داستان «زنده بگور» شیوه­های استفاده جویس و هدایت را از نظریه دریافت، بررسی و تبیین نمایند.