بررسی تطبیقی تصویر جوانی و پیری از منظر ابن‌معتر و سعدی

جوانی و پیری از جمله موضوعاتی است که شاعران در هر زمان و مکان بدان عنایت داشته و از زاویۀ دید خود دربارۀ آن شعر سروده‌اند. از جمله شاعرانی که با نگاهی ویژه اما نزدیک به هم در شعرشان به این موضوع اهمیت داده‌اند شاعر بزرگ عرب، ابن معتز و شاعر پرآوازۀ ایران، سعدی شیرازی‌اند که علی‌رغم اینکه در دو دنیای متفاوت زندگی کرده‌اند در اشعارشان تصویر مشابهی دربارۀ جوانی و پیری ارائه داده‌اند. در این مقاله سعی بر این است که به شیوۀ توصیفی ـ تحلیلی و برمبنای مکتب امریکایی ادبیات تطبیقی، دیدگاه سعدی و ابن معتز دربارۀ جوانی و پیری بررسی تطبیقی شود. یافته‌های پژوهش بیانگر آن است که هر دو شاعر جوانی را دورۀ لهو و لعب، عیش وتنعم، قوّت و قدرت و نشاط معرفی کرده‌اند و پیری را از سویی دورۀ ضعف جسمانی، پژمردگی و فرسودگی بدن و تحلیل قوای بدنی و از سوی دیگر دورۀ زهدپیشگی و دوری از لذت‌ها همراه با افزایش آگاهی و قدرت تدبیر دانسته‌اند که در نهایت با ترک زندگی به پایان می‌رسد.