بررسی تاثیر آموزش ترکیبی بر وضعیت تغذیه و کفایت دیالیز بیماران تحت همودیالیز

زمینه و هدف: امروزه یکی از مشکلات جدی بیماران تحت همودیالیز، تغذیه نامناسب است که تحت تاثیر کفایت ناکافی همودیالیز قرار دارد. بنابراین علاوه بر این‌که آموزش در این زمینه امری ضروری است. تلاش در جهت یافتن روش‌های آموزشی موثر نیز از اهمیت بالایی برخوردار است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش ترکیبی بر وضعیت تغذیه و کفایت دیالیز بیماران تحت همودیالیز انجام شد. مواد و روش‌ها: مطالعه‌ی حاضر یک کارآزمایی بالینی می‌باشد که جامعه آماری آن‌را بیماران تحت همودیالیز مراجعه‌کننده به یکی از بیمارستان‌های شهر شیراز در سال 1394 تشکیل دادند. 56 بیمار به روش در دسترس انتخاب و به‌‌صورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. برنامه آموزش ترکیبی به‌صورت فردی و گروهی طی 5 جلسه 30 -10 دقیقه‌ای حین دیالیز برای گروه مداخله انجام شد. وضعیت تغذیه بر اساس ابزار ارزیابی جامع ذهنی و کفایت دیالیز بر اساس KT/V، در هنگام مراجعه بیماران جهت همودیالیز قبل از شروع مداخله، یک ماه و دو ماه بعد از مداخله در بخش دیالیز در هر دو گروه مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده ازآزمون‌های دقیق‌فیشر، تی‌مستقل، واریانس اندازه‌های تکراری، شفه، کای‌اسکوئر و آزمون کوکران تحت نرم‌افزار آماری 21 SPSS انجام شد. یافته‌ها: پس از اجرای آموزش ترکیبی وضعیت تغذیه بیماران یک ماه بعد و دو ماه بعد از مداخله به‌طور معنی‌داری بهبود یافت (0/0001=P) همچنین میانگین نمره کفایت دیالیز در این گروه پس از مداخله از 0/27 ± 1/21 به 0/28 ± 1/35 افزایش پیدا کرد.(0/007 = P) نتیجه‌گیری: آموزش ترکیبی منجر به بهبود کفایت دیالیز و وضعیت تغذیه بیماران تحت همودیالیز می‌شود. به‌کارگیری این شیوه آموزشی در بخش‎های همودیالیز پیشنهاد می‎گردد.