بررسی تأثیر دو روش الگودهی ویدئویی و زنده بر فراگیری، یادداری و انتقال مهارت پرتاب‌کردن در کودکان مبتلا به اوتیسم

هدف از ‌پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی الگودهی ویدئویی و زنده بر مهارت حرکتی در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم بود. بد‌ین‌منظور، 22 کودک مبتلا به اوتیسم در دامنۀ سنی هفت تا 13 سال در این پژوهش شرکت نمودند. شرکت‌کنندگان به‌صورت تصادفی به سه گروه الگوی ویدئویی، الگوی زنده و کنترل تقسیم شدند و تکلیف مورد‌نظر را در سه جلسۀ متوالی تمرین کردند. شایان‌ذکر است که تکلیف به‌کار‌رفته در این پژوهش، ‌پرتاب کیسۀ لوبیا به وزن 100 گرم توسط شرکت‌کنندگان با دست غیر‌برتر به سمت هدفی بود که ‌روی زمین قرار داشت. 10 دقیقه پس از آخرین بلوک اکتساب، شرکت‌کنندگان آزمون یادداری فوری را انجام دادند و 24 ساعت بعد نیز‌ در آزمون یادداری تأخیری و انتقال شرکت نمودند. نمرات دقت افراد به‌عنوان متغیر وابسته در آزمون تحلیل واریانس مورد‌تحلیل قرار گرفت. نتایج ‌‌نشان می‌دهد که هر دو نوع روش ارائۀ الگو (ویدئویی و زنده) در یادگیری مهارت حرکتی مؤثر می‌باشد و تفاوتی بین این دو نوع روش ‌‌وجود ندارد. دلیل احتمالی این نتایج می­تواند وجود قید هدف تکلیف باشد.