بررسی تأثیر برنامه خودمدیریتی بر خودکارآمدی در سالمندان مبتلا به نارسایی قلبی

پیش‌زمینه و هدف: نارسایی قلبی، یکی از شایع‌ترین بیماری‌های مزمن در سراسر دنیا می‌باشد که هزینه‌های زیادی بر سیستم‌های بهداشتی تحمیل می‌نماید. راهکارهای متعددی برای کنترل بیماری وجود دارد که برنامه خودمدیریتی یکی از این ‌روش‌هاست. مطالعه حاضر باهدف تعیین تأثیر آموزش برنامه خودمدیریتی بر خودکارآمدی سالمندان مبتلا به نارسایی قلب انجام گرفت. مواد و روش کار: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی یک سوکور بود که بر روی 90 بیمار منتخب مبتلا به نارسایی قلب مراجعه‌کننده به بیمارستان 22 بهمن نیشابور انجام شد. نمونه‌ها به‌صورت تصادفی به دو گروه آزمون و شاهد 45 نفره تقسیم شدند. برنامه خودمدیریتی شامل آگاهی و شناخت، فرایند حل مسئله، رژیم غذایی، ورزش و کنترل استرس بود که به مدت شش هفته به بیماران آموزش داده شد و طی دو ماه پی گیری گردید. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه خودکارآمدی بیماران قلبی سالیوان قبل، بعد و هشت هفته پس از انجام مداخله جمع‌آوری گردید. تجزیه‌و‌تحلیل اطلاعات با آزمون‌های آماری 2χ، تی مستقل، آنالیز واریانس با اندازه‌های تکراری انجام گرفت. یافته‌ها: بررسی‌ها نشان داد قبل از مداخله بین میانگین خودکارآمدی قبل از مداخله در دو گروه تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد (05/0p). بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌ها می‌توان نتیجه گرفت که این روش برای متقاعد کردن بیماران به انجام تغییرات رفتاری و پایبندی به رژیم‌های دارویی در بلندمدت می‌تواند مناسب باشد. لذا می‌توان از برنامه خودمدیریتی به‌عنوان راهبردی در ارتقاء سلامت بیماران استفاده نمود.