بررسی برخی علل احتمالی بدشکلی صورت و هیدروسفالی در نوزاد مادر هیپرتیروئید درمان شده با متی مازول و پروپیل تیواوراسیل

پرکاری تیروئید پس از دیابت رایج ترین بیماری آندوکرین طی حاملگی می‌باشد. نشان داده شده است که پرکاری تیروئید تجربی در موش‌های حامله موجب بروز برخی مشکلات در جنین‌هایشان می‌شود. هدف از این مقاله گزارش وقوع بد شکلی مادرزادی صورت و هیدروسفالی در یک نوزاد دختر همدانی پس از پرکاری تیروئید و دارو درمانی مادر حامله ‌اش می‌باشد. در این مطالعه سابقه فامیلی ایشان به منظور بررسی احتمالی ارث بر وضعیت ایجاد شده مورد بحث قرار گرفته است. او بعد از یک دوره 8 ماه به روش سزارین به دنیا آمده و پس از چند دقیقه فوت کرده بود. مادر 28 ساله او مبتلا به پرکاری تیروئید بوده و قبل از حاملگی همچنین طی دو هفته اول حاملگی از متی مازول استفاده می‌نموده است. پس از اطلاع از حاملگی بنا به توصیه پزشک معالج، پروپیل تیواوراسیل (50 میلی گرم در روز) مصرف نموده بود. شجره نامه و سابقه فامیلی ایشان مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاکی از آن بود که حالت ایجاد شده بدون سابقه فامیلی و احتمالا ناشی از بیماری مادر یا دارو درمانی او بوده است. شواهد بسیاری نشان داده‌اند هنگامی که پرکاری تیروئید تحت کنترل نباشد عوارض مادری، جنینی و نوزادی بیشتر می‌شود. گرچه ارزیابی نقش مواد شیمیایی و داروها در ایجاد ناهنجاری‌ها در انسان بسیار مشکل است اما با توجه به نتایج حاصل از مطالعه حاضر به نظر می‌رسد در ایجاد ناهنجاری مادرزادی مورد بررسی، عوامل ارثی بی ‌تاثیر بوده‌اند.