بررسی بازتاب مؤلفه‌ها و ویژگی‌های رمانتیکی و غنایی در داستان‌های ترجمه‌ی فرج بعد از شدت

فرج بعد از شدّت از جمله آثار ارزنده‌ی قرن ششم به شمار می‌رود که در بردارنده‌ی مسائل اخلاقی و اعتقادی همانند صبر در برابر سختی‌ها، توکل به خداوند در حل مشکلات، ایثار و از خودگذشتی، انسان‌دوستی، امیدواری در نیل به آرزوها با توکل به خداوند است. همان‌گونه که از عنوان کتاب برمی‌آید، نویدبخش گشایش و فرج برای انسان‌هایی است که خود را در معرض مصائب و سختی‌ها می‌بینند. درواقع، نویسنده، با بهره‌گیری از آیه‌ی شریفه‌ی «اِنَّ مع‌العُسر یُسری» راه رهایی از سختی‌ها را در قالب حکایات و داستان‌های دینی و تاریخی آموزش می‌دهد. فرج بعد از شدت علاوه بر اشتمال بر درون‌مایه‌ها‌ی اخلاقی و تعلیمی، دارای جنبه‌های ادبی و هنری نیز برای تأثیرگذاری بیشتر در ذهن خواننده است. یکی از جنبه‌های هنری و ادبی کتاب، بهره بردن نویسنده از ویژگی‌ها رمانتیکی و غنایی در داستان‌هاست که می‌توان این ویژگی‌ها را در درون برخی از حکایات و روایات-های کتاب مشاهده نمود. تعمیم دادن عناصر رمانتیسم به کتاب‌هایی از این قبیل با توجه به این‌که در دوره‌های قبل از پیدایش این مکتب هستند، خارج از تسامح نیست و نمی‌توان آن‌ها را مطابق با ویژگی‌های رمانتیسم غرب که در قرن هجدهم پدید آمد، بررسی نمود؛ امّا ویژگی‌های رمانتیکی را در معنای غالب آن، یعنی ویژگی‌های عاطفی و عاشقانه که در ادبیات فارسی از آن به ادبیات غنایی تعبیر می‌شود همانند بیان آزادانه‌ی احساسات و عواطف انسانی، توصیف‌های مخیّل و هنری، قهرمان‌گرایی، فردیّت‌گرایی، عشق و مغازله را می‌توان در حکایات فرج بعد از شدت بررسی و تطبیق نمود.