بررسی اپیدمیولوژیک عارضه تنگی تراشه متعاقب لوله گذاری داخل نای در بیماران بستری در بیمارستان مسیح دانشوری تهران طی سال های 1385-1378

زمینه: تنگی تراشه یکی از عوارض مهم ناشی از لوله گذاری داخل نای بوده و موجب تحمیل ناراحتی های جسمی و هزینه های فراوان درمانی در بیماران مبتلا می گردد. لذا پیشگیری از آن و یا درمان مناسب، در صورت لزوم، از اهمیت به سزایی برخوردار خواهد بود. بر همین اساس در این مطالعه به بررسی مبتلایان به این عارضه پرداخته ایم.روش کار: این مطالعه در قالب یک بررسی مشاهده ای توصیفی مقطعی بر روی 197 بیمار مبتلا به عارضه تنگی تراشه متعاقب لوله گذاری که طی سال های 1378 تا 1385 به بیمارستان مسیح دانشوری تهران مراجعه نموده بودند، انجام شد.یافته ها: میانگین سنی بیماران، 8/24 سال بود و 1/74 درصد را مردان و 9/25 درصد را زنان تشکیل می دادند. شایع ترین علل لوله گذاری داخل نای به ترتیب تروما و خودکشی با دارو محسوب می شدند. میانگین طول مدت لوله گذاری داخل نای، 76/17 روز بود و به طور متوسط، 8/32 روز پس از انتوباسیون، تنگی ایجاد شده بود. روش درمانی در 98 درصد بیماران، رزکسیون و دیلاتاسیون اندوسکوپیک ناحیه دچار تنگی و در 2 درصد از آنها، لیزردرمانی بود. میزان مرگ ومیر بیمارستانی تنها 5/0 درصد بود.نتیجه گیری: تنگی تراشه متعاقب لوله گذاری، با وجود مشکلات فراوانی که برای بیماران ایجاد می نماید، یک عارضه قابل پیشگیری بوده و نقش پرسنل بخش مراقبت های ویژه در این میان از اهمیت بسزایی برخوردار است.