بررسی اطلاعات ناحیه‌ی هسته‌ی تومور و پری‌تومورال در تصویربرداری دیفیوژن و پرفیوژن وزنی در بیماران تومور مغزی گلیوما

درین تحقیق، برای ارزیابی دقیق نوع تومور مغزی گلیوما، اختصاصی بودن روش­های دیفیوژن و پرفیوژن وزنی در تصویربرداری تشدید مغناطیسی با دستگاه 3 تسلا مورد بررسی قرار گرفته­است. تعداد 10 بیمار با درجه­های متفاوت تومور مغزی گلیوما (4 بیمار با تومور درجه­ی بالا، شامل گلیوبلاستوم مولتی فرم و آناپلاستیک آستروسیتوما و 6 بیمار با تومور درجه­ی پایین، شامل آستروسیتوما، اولیگودندرو گلیوما و فیبریلاری) بین سن­های 15 تا 65 سال انتخاب شد و با دستگاه 3 تسلا تحت تصویربرداری دیفیوژن (با روش اسپین اکو) و پرفیوژن (با روش گرادیان اکو) ارزیابی شد. آسیب­ها توسّط اندازه­گیری مقادیر حجم نسبی خون مغزی و ضریب دیفیوژن ظاهری تحت برنامه­ی استاندارد در مرکز و ناحیه­ی ادم تومور انجام شد. در روش تصویربرداری پرفیوژن برای بیماران با تومور مغزی با درجه­ی بالا، میانگین مقادیرrCBVmax  برای مرکز توموروپری تومورال به ترتیب نتایج (92/0±47/3)، (49/0±37/2) و برای بیماران با تومور مغزی با درجه­ی پایین، (68/0±66/1)، (39/0±15/1) حاصل شد. بیش­ترین مقدار حجم نسبی خون مغزی در تومور گلیوبلاستوم مولتی فرم گزارش شد. در روش تصویربرداری دیفیوژن در تومورهای با درجه­ی بالا، مقادیر میانگین ضریب دیفیوژن ظاهری در مرکز و پری­تومورال به ترتیب نتایج (07/0±53/0)، (18/0±91/0) و در تومور با درجه­ی پایین، (27/0±24/1)، (33/0±007/1) حاصل شد. هم­چنین کم­ترین مقدار ADC و بیش­ترین مقدار rCBVmax در ناحیه­ی مرکز تومور با درجه­ی بالا به دست آمد و در روش دیفیوژن مقادیر ضریب دیفیوژن ظاهری در ناحیه پری­تومورال نسبت به ماده­ی سفید طرف مقابل کاهش یافت. نتایج نشان می­دهد که دو تکنیک به کار رفته درین تحقیق، می­تواند به عنوان روشی غیرتهاجمی و قابل دست­رس، اطلاعات با ارزشی را از نوع تومور، اندازه­ی تومور و میزان آسیب تومور به بافت­های مجاور فراهم کند.