بررسی اثر کلات آهن بر محتوای کلروفیل، کارایی کوانتومی فتوسیستم II و برخی صفات بیوشیمیایی در گلرنگ در شرایط کم‌آبیاری

به‌منظور بررسی اثر کاربرد خاکی و برگی کلات آهن بر برخی خصوصیات بیوشیمیایی گیاه گلرنگ (ژنوتیپ Il111) تحت دو رژیم آبیاری، آزمایشی به‌صورت کرت‌های خردشده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار در سال زراعی 90-1389 در دانشگاه شاهد انجام گرفت. در این بررسی سطوح تیمار آبیاری در دو سطح آبیاری کامل و کم‌آبیاری در مرحلۀ گلدهی (به‌ترتیب آبیاری پس از تخلیۀ 50 و 75 درصد رطوبت ظرفیت زراعی)، عامل اصلی؛ و هشت سطح کلات آهن شامل چهار سطح به‌صورت مخلوط با خاک با مقادیر صفر، 50، 100 و 150 کیلوگرم در هکتار، و چهار سطح به‌صورت تغذیۀ برگی با غلظت‌های محلول‏پاشی ( با آب، 1000، 2000 و 3000 میلی‏گرم در لیتر) از منبع سکوسترین 138 عامل فرعی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد در شرایط مطلوب آبیاری، استفاده از روش محلول‏پاشی کلات آهن موجب افزایش کلروفیل a، کلروفیلb، کلروفیل کل و نسبت کلروفیل a/b شد. کاربرد مقادیر کمتر کود کلات آهن در شرایط تنش رطوبتی سبب افزایش مقدار کلروفیل a، کلروفیل کل و کاروتنوئید شد؛ اما مصرف بیشتر کود آهن در خاک سبب افزایش غلظت کلروفیل b و FV/FM شد. در هر دو سطح آبیاری محلول‏پاشی کلات آهن به مقدار 2000 میلی‏گرم در لیتر موجب افزایش نسبت کلروفیل a/b شد. نتایج آزمایش نشان داد که در سطح تنش رطوبتی با افزایش کاربرد کلات آهن در خاک و سطوح محلول‏پاشی به‌ترتیب مقدار آنتوسیانین و فلاونوئیدها افزایش یافت. به‌نظر می‏رسد استفاده از کلات آهن، با افزایش مقدار رنگدانه‏های فتوسنتزی سطح تحمل گلرنگ را نسبت به شرایط کمبود آب ارتقا می‌دهد.