بررسی اثر پارامترهای حالت مختلف در اصلاح یک مدل کشسانی خمیری در قالب مدل‌های با سطح حدی

با پیشرفت تکنولوژی در عرصه‌های مختلف، تجهیزات آزمایشگاهی نیز روز به روز پیشرفته‌تر می‌شوند. همگام با پیشرفت‌هایی که از مطالعات آزمایشگاهی حاصل می‌شود، نیاز به ارائه‌ی مدل‌های مناسب برای پیش‌بینی دقیق‌تر رفتار خاک، بیش از هر زمان دیگر احساس می‌شود. با مطرح‌شدن مفهوم حالت بحرانی و دائمی در مسائل مکانیک خاک، تحول عظیمی در مهندسی ژئوتکنیک پدید آمد. این تحول با ارائه‌ی مدل‌هایی در چهارچوب حالت بحرانی همراه شد. مدل‌های ارائه‌شده در این غالب، علی‌رغم موفقیت مناسب در پیش‌بینی رفتار خاک‌های رسی، در رفتار خاک‌های غیرچسبنده موفق نبودند. با مطرح‌شدنِ مفهوم پارامتر حالت و تأیید آن در یافته‌های آزمایشگاهی، ایده‌ی استفاده از این پارامتر در مدل‌های رفتاری مطرح و این نقطه‌ی ضعف به‌طور قابل‌توجهی جبران شد. در این نوشتار، با اصلاح یک مدل کشسانی خمیری از خانواده‌ی مدل‌های با سطح حدی اثر پارامترهای حالت مختلف در بهبود پیش‌بینی مدل نشان داده شده است. سه پارامتر حالت $p‌s‌i$، $I_s$ و $R‌S‌R$ به‌طور مجزا به سه شیوه در فرمولاسیون مدل وارد شده است و توانایی پارامترهای حالت مختلف در اصلاح مدل اصلی با استفاده از نتایج آزمایشگاهی بر روی ماسه‌ی T‌o‌y‌o‌u‌r‌a ارزیابی شد.