بررسی اثر تابش طولانی‌مدت امواج الکترومغناطیس با ‌فرکانس فوق‌العاده پایین بر فعالیت سیستم 2β آدرنرژیک در روده باریک موش صحرایی نر

زمینه و هدف: امواج الکترومغناطیس با فرکانس 300-0 هرتز و شدت 100 - 1/0 میلی تسلا، می­توانند روی بسیاری از فعالیت­های سلولی تأثیرگذار باشند؛ بنابراین هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر قرارگیری طولانی‌مدت در معرض امواج الکترومغناطیس با فرکانس فوق­العاده پایین (ELF) بر سیستم بتا آدرنرژیک روده باریک است. مواد و روش­ها: تعداد 21 سر موش صحرایی نر بالغ به سه گروه تقسیم شدند: گروه اول، گروه آزمایش به مدت 75 روز در معرض امواج الکترومغناطیس (50 هرتز، 1 میلی­تسلا) در دستگاه سلونوئید روشن قرار گرفتند. گروه دوم، گروه شاهد که در شرایط مشابه با گروه اول و در سلنوئید خاموش قرار گرفتند و گروه سوم، گروه کنترل که در شرایط معمول حیوان­خانه نگهداری شدند. حلقه‌های جداشده ایلئوم در حمام بافتی متصل به ترانس­دیوسر نیروی دستگاه پاورلب[1] A - D قرارگرفته و پاسخ تغییرات مکانیکی بافت به تجویز دوزهای 4-10 و 5-10 مولار داروی ایزوپروترنول ثبت گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون ANOVA یک‌طرفه مورد تجزیه‌وتحلیل آماری قرار گرفتند. نتایج: نتایج نشان‌دهنده افزایش معنی­دار (p≤0.05) انقباضات پایه گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل و شاهد بود. درحالی‌که میزان شل شدگی ایلئوم در پاسخ به دوزهای مختلف ایزوپروترنول (آگونیست گیرنده­های بتا آدرنرژیک) در گروه آزمایش نسبت به گروه شاهد و کنترل معنی­دار نبوده است. نتیجه­ گیری: می­توان چنین نتیجه گرفت، تأثیر درازمدت امواج الکترومغناطیس با فرکانس فوق­العاده پایین ممکن است اثری بر فعالیت گیرنده­های 2β آدرنرژیک در روده باریک نداشته باشد.