بررسی اثرات متقابل استرس حاد و کورتیکوسترون با گیرنده‌های 5HT6 سروتونرژیک بر به خاطرآوری و خاموشی حافظه ترس در موش سوری

  سابقه و هدف: مطالعات اخیر نشان می‌دهند گیرنده‌های سروتونرژیک می‌تواند اثرات ناشی از استرس یا گلوکوکورتیکوئیدها را در فرایندهای رفتاری به‌ویژه یادگیری و حافظه تعدیل نمایند. هدف این مطالعه تعیین نقش گیرنده‌های سروتونرژیک (5HT6) در اثرات کورتیکوسترون و استرس حاد بر به خاطرآوری و خاموشی حافظه ترس احترازی غیر فعال بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی موش‌های سوری در مدل یادگیری احترازی غیر فعال آموزش داده شدند (شوک 1 میلی‌آمپر برای مدت 3 ثانیه). در آزمایش بررسی به خاطرآوری، (48 ساعت بعد از آموزش) 30 دقیقه قبل اعمال استرس حاد (به مدت 10 دقیقه استرس محدود‌کننده) یا تزریق کورتیکوسترون (3 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم)، SC203575 به عنوان آگونیست گیرنده سروتونرژیک (5HT6) و SB271046 به عنوان آنتاگونیست گیرنده سروتونرژیک (5HT6) 1 میلی‌گرم به ازاء هر کیلوگرم وزن به صورت داخل صفاقی به حیوان تزریق شد. در ارزیابی خاموشی حافظه، 60 دقیقه قبل از فعال‌سازی حافظه حیوانات داروها و 30 دقیقه قبل از آن استرس یا کورتیکوسترون را داخل صفاقی دریافت نمودند و حافظه موش‌ها در طی چندین تست متوالی در طی روزهای 2، 5، 7 و 9 بعد از فعال‌سازی بررسی شد.  یافته‌ها: نتایج نشان داد که استرس حاد یا کورتیکوسترون موجب اختلال در به خاطرآوری و تسهیل خاموشی حافظه می‌شود. تزریق هر دو آگونیست و آنتاگونیست گیرنده سروتونرژیک 5HT6 اثرات کورتیکوسترون و استرس حاد را بر به خاطرآوری و خاموشی حافظه مهار نمود.  نتیجه‌گیری: یافته‌های این مطالعه نشان داد که حداقل بخشی از اثرات استرس حاد و کورتیکوسترون بر به خاطرآوری و خاموشی حافظه از طریق گیرنده‌های سروتونرژیک و به‌ویژه 5HT6 اعمال می‌گردد