بایو‌استراتیگرافی و تغییرات سطح آب دریا در رسوبات تورونین- کامپانین در ایران مرکزی(برش بهار) براساس روزن‌داران پلانکتونیک

در این مطالعه رسوبات کرتاسه بالایی حوضه ایران مرکزی، استان اصفهان، برش بهار به منظور بررسی زیست چینه­نگاری و تغییرات سطح آب دریا مورد بررسی قرار گرفتند. این رسوبات دارای 89 متر ضخامت بوده که از طبقات مارن و مارن آهکی تشکیل شده است .مطالعات انجام شده بر روی روزن­داران در این برش منجر به شناسایی 30 گونه متعلق به 11 جنس از اشکال پلانکتونیک گردید. برمبنای روزن­داران پلانکتونیک، رسوبات کرتاسه بالایی به6 بایو­زون جهانی تقسیم گردیدند که این بایوزون­ها از قدیم به جدید عبارتند از:      بایوزون شماره یک:  Marginotruncana sigali - Dicarinella primitiva Partial Range؛ بایوزون شماره دو: Dicarinella concavata Interval Zone  ؛ بایوزون شماره سه : Dicarinella asymetrica Total Range Zone؛ بایوزون شماره چهار: Globotruncanita elevata Partial range Zone  بایوزون شماره پنج Globotruncana ventricosa Interval Zone ؛ بایوزون شماره شش: Radotruncana calcarata Interval Zone        رسوبات کرتاسه بالایی در منطقه مورد مطالعه بر مبنای روزن­داران پلانکتونیک، دارای سن انتهای تورونین میانی- کامپانین پسین می­باشد. در این بررسی با توجه به مورفوتایپ­های روزن­داران پلانکتونیک، عمق حوضه رسوبی، روند افزایشی از تورونین میانی تا سانتونین میانی را نشان می­دهد. هر چند در زمان سانتونین بالایی عمق حوضه کاهش می­یابد و دوباره در ابتدای کامپانین حوضه رسوبی عمیق می­شود، در انتهای کامپانین و نزدیک به مرز کامپانین- ماستریشتین کم عمق شدگی حوضه و پسروی را شاهد هستیم.