انتخاب پرتو بهینه با استفاده از تبلور شبیه‌سازی شده در ردیابی به روش خمش

روش‌های خمش (bending) و پرتابی (shooting) دو روش متداول برای حل مسئله مقدار مرزی در ردیابی پرتوان هستند. در ردیابی به روش خمش فرض اولیه برای مسیر پرتو، یعنی خطی که چشمه و گیرنده را به هم متصل می‌کند، تا دستیابی به مسیری با کمترین زمان سیر، به‌طور تکراری خمیده می‌شود. میزان و جهت خمیدگی مسیر پرتو در هر تکرار به شیوه‌های گوناگون تعیین می‌شود. در این مقاله ضمن معرفی روشی بر مبنای تبلور شبیه‌سازی شده (simulated annealing) برای ردیابی پرتوی با کمترین زمان‌سیر طبق اصل فرما، توانمندی آن با اِعمال روی مدل‌های فرضی نشان داده می‌شود، و نتایج با روش آشفتگی سه نقطه مورد مقایسه قرار می‌گیرد. با مقایسه نتایج مشاهده می‌شود که روش معرفی شده زمان‌سیر، کمینه کلی (global minima) را بدون توجه به مسیر اولیه انتخابی یا نحوه تغییرات سرعت به‌دست می‌آورد. به عبارتی بین هر جفت چشمه و گیرنده فقط آن پرتوی را می‌یابد که زمان‌سیر آن کمینه کلی باشد. الگوریتم تبلور شبیه‌سازی شده ضعف دیگر الگوریتم‌های ردیابی پرتو را که در یک کمینه موضعی گیر می‌افتند، ندارد. همچنین نشان داده می‌شود که روش معرفی‌شده با محدود کردن نقطه سوم از مسیر انتشار روی فصل مشترک، می‌‌تواند مسیر پرتو با کمینه موضعی(local minima) مربوط به اموج بازتابی را نیز تعیین کند.