افزایش آستانۀ احساس درد و کاهش بیان ژن گیرندۀ مو-اوپیوئیدی درکبد موش صحرایی با مدل انسفالوپاتی کبدی

مقدمه: انسفالوپاتی کبدی یک اختلال مغزی با اختلال عملکردهای شناختی و حرکتی ایجاد شده توسط نارسایی کبد است. هدف از این مطالعه، بررسی تغییرات در آستانه احساس درد و بیان ژن گیرندۀ مو-اوپیوئیدی نوع 1 در کبد موش‌های صحرایی پس از القای انسفالوپاتی کبدی بود. مواد و روش‌ها: موش‌های صحرایی نر (با وزن 280 تا 320 گرم) به طور تصادفی به سه گروه کنترل (بدون عمل جراحی)، شم (با عمل جراحی و بدون بستن مجرای صفراوی مشترک) و گروه با انسداد مجرای صفراوی مشترک، به عنوان یک مدل آزمایشگاهی انسفالوپاتی کبدی، تقسیم شدند. تغییرات در آستانه احساس درد با استفاده از آزمون صفحه داغ، 21 روز پس از انسداد مجرای صفراوی، ارزیابی شد. در روز 21 پس از انسداد مجرای صفراوی، موش‌های صحرایی وزن شده، کشته شدند و کل بافت کبد آن‌ها جدا گردید و وزن شد، سپس درصد وزن کبد به کل بدن محاسبه شد. به علاوه نمونه‌های خون برای بررسی بیوشیمیایی سرم جمع‌آوری شدند و یک قطعه‌ از کبد هر موش صحرایی برای ارزیابی بیان ژن گیرندۀ مو-اوپیوئیدی نوع 1، جداسازی گردید. یافته‌ها: نتایج نشان دادند که آستانه احساس درد، درصد وزن کبد به کل بدن و سطوح سرمی بیلی‌روبین کلی در گروه مدل انسفالوپاتی کبدی در مقایسه با گروه شم به طور معنی‌داری افزایش یافت (0/001>P). نیتروژن اوره خون نیز در این گروه در مقایسه با گروه شم افزایش یافت (0/01>P). همچنین نتایج نشان دادند که بیان ژن گیرندۀ مو-اوپیوئیدی نوع 1در سطوح mRNA در کبد موش‌های صحرایی با انسداد مجرای صفراوی، به طور معنی‌داری در مقایسه با گروه شم کاهش یافت (0/001>P). نتیجه‌گیری: نتایج ما نشان دادند که نارسایی مزمن کبد، بیان ژن گیرندۀ مو-اوپیوئیدی نوع 1 را در کبد تنظیم می‌کند. به علاوه تغییرات در آستانه احساس درد ممکن است یک کندی پردازش حسی را در انسفالوپاتی کبدی تأیید کند.