ارزیابی و مقایسه کارایی الگوریتم بخار آب قابل بارش جو MODIS و AMSR2 در سطح خشکی در نیمه غربی ایران

بخار آب قابل بارش (TPW) جو یکی از پارامترهای مهم در هواشناسی و هیدرولوژی می‌باشد. هدف مطالعه حاضر، ارزیابی کارایی الگوریتم‌های سنجش از دور برآورد TPW در سطح خشکی در محدوده امواج مایکروویو و اپتیکی در نیمه غربی ایران است. در این راستا، الگوریتم برآورد TPW در محدوده امواج مایکروویو با به کارگیری داده‌های رادیومتر اسکن کننده پیشرفته مایکروویو 2 (AMSR2) در روزهای ابری و فاقد ابر و محصول TPW مادون قرمز نزدیک اسپکترورادیومتر تصویربردار با قدرت تفکیک متوسط (MODIS) با نام MOD05 تنها در روزهای فاقد ابر مورد ارزیابی قرار گرفتند زیرا این محصول در روزهای ابری کارایی ندارد. نتایج ارزیابی با استفاده از داده‌های رادیوساند در روزهای فاقد ابر نشان دهنده دقت بالاتر محصول MOD05 نسبت به الگوریتم AMSR2 بود، طوری که ضریب تعیین (R2) در TPW حاصل از سنجنده AMSR2 و محصول MOD05 به ترتیب 0.516 و 0.650 و مقدار جذر میانگین مربعات خطا (RMSE) به ترتیب 5.129 و 4.542 میلی‌متر بود. در روزهای ابری مقدار R2 و RMSE مقادیر حاصل از سنجنده AMSR2 به ترتیب 0.284 و 7.367 میلی‌متر به دست آمدند. مجموعاً در روزهای ابری و فاقد ابر مقدار R2 و RMSE در مقادیر TPW سنجنده AMSR2 به ترتیب 0.420 و 5.976 میلی‌متر محاسبه گردیدند.