ارزیابی و مقایسه روش‌های مختلف برآورد تبخیرو تعرق مرجع بر اساس روش‌های انتقال جرم در ایران و پهنه‌بندی آن با استفاده ازGIS

پژوهش حاضر سعی در ارزیابی و پهنه بندی تبخیر و تعرق گیاه مرجع (ETo) بر اساس روش های مبنی بر انتقال جرم در اقلیم های مختلف ایران و همچنین ارائه آن در قالب نقشه های پهنه بندی به عنوان ابزاری اساسی برای مدیریت آب دارد. برای این منظور، از میانگین های دراز مدت متغیرهای اقلیمی 150 ایستگاه سینوپتیک کشور ایران در طی دوره آماری 15 ساله (1990 تا 2013) استفاده شد. تبخیر- تعرق گیاه مرجع بر مبنای اطلاعات اقلیمی هریک از ایستگاه ها و با استفاده از روش های مبنی بر انتقال جرم شامل دالتون، ترابرت ، مییر، روهور، پنمن، آلبرت، روماننکو، بروکمپ و ونر، سازمان جهانی هواشناسی و ماهرینگر، محاسبه شدند. مناسب ترین و نامناسب ترین روش های محاسباتی در هر اقلیم از بین روشهای ذکر شده، در مقایسه با معادله فائو – پنمن – مانتیث به عنوان روش مرجع، انتخاب گردیدند. بر اساس محاسبات و تجزیه و تحلیل های آماری بعمل آمده برای اقلیم های خشک روش های سازمان جهانی هواشناسی و آلبرت، نیمه خشک روش های مییر و روماننکو، مدیترانه ای روش های سازمان جهانی هواشناسی و آلبرت، نیمه مرطوب و مرطوب روش های روهور و روماننکوو بسیار مرطوب روش های بروکمپ وونر و پنمن، به ترتیب به عنوان مناسب ترین و نامناسب ترین روش ها انتخاب شدند. ضمنا نتایج لیسیمتری بدست آمده انتخاب روشهای پیشنهادی در اقلیم نیمه خشک را تایید کردند.